Mοναξιά...!

Η πιο.. άγρια μοναξιά είναι αυτή που σε κάνει να κουτουλάς στους τοίχους του μυαλού σου...
Που σου αφήνει μώλωπες δυο κύκλους μαύρους κάτω από τα μάτια...
Η πιο ενοχική εγκατάλειψη είναι αυτή που σε κάνει να κλείνεις την κουρτίνα στην ψυχή σου..ήλιος-χάδι άλλου ανθρώπου να μην την δει!
Το πιο θλιμμένο τραγούδι είναι αυτό που εσύ γεννάς με μουσική τον άνεμο και την βροχή , σαν βλέπεις στο καθρέφτη τα ..σημάδια του στο λαιμό σου να έχουν γίνει κίτρινα αντί πορφυρά...
Ξεθωριασμένα απομεινάρια αγάπης....που βαμπιρίζουν την πίκρα σου!
Το πιο λυπηρό από όλα είναι ότι απλά διαβάζεις αυτές τις γραμμές και....δεν κάνεις τίποτα!!!
Τα γράμματα χορεύουν νευρικά μπρος σου..
Οι λέξεις σε τραβούν από το χέρι....
Α η αρχή της αλφαβήτας...Ω..το τέλος της..Α γαπ Ω....Τυχαίο?
Αποκλείεται!
Το τυχαίο δημιουργειται μόνο σαν ο Θεός ταξιδεύει ιγκόγνιτο εδώ στην γη..να παίξει μαζί μας!
Η αγάπη... το να αγαπώ εσένα σαν εμένα, και εμένα σαν όλα τα χτες και τα αύριο μας μαζί , είναι το μυστικό!!!!
Η πιο .....άγρια μοναξιά τελικά , είναι να φοβάσαι να πεις δυνατά...ΣΕ ΑΓΑΠΩ!!!