Η λίστα ιστολογίων μου

Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2014

"...Μια ιστορία..."

“Ετσι την αποκαλουσε. Βασιλισσα της καρδιας του.”
“Ετσι τον αποκαλουσε. Πριγκιπα των ονειρων της.”

Ας πουμε μια ιστορια. 
Και ας βαλουμε την ημερομηνια 1980.


Μια φορα και ενα καιρο ηταν μια ομορφη βασιλισσα
και ενας ευγενικος πριγκιπας.

Περασαν πολλα χρονια μεχρι να σμιξουν τα δυο ομορφα αυτα πλασματα.
Ομως ζουσαν για αυτην την στιγμη χωρις να το ξερουν.

Μεχρι που η μοιρα τους , τους φιλουσε μια ζεστη συναντηση.
Ωσπου που τα καταφεραν σωμα και ψυχη συναντηθηκαν.
Καρδια και μυαλο ,σωμα και πνευμα εγιναν ενα.
Ολοι μιλουσαν για την αγαπη τους.
Ηταν το παραδειγμα εκεινης της εποχης

Η βασιλισσα του εδινε αγαπη
και ο πριγκιπας της εφερνε καθε μερα κοκκινα τριανταφυλλα
Πιανοντουσαν απο το χερι και ταξιδευαν συνεχεια
ταξιδευαν στα αστερια, στον κηπο της αγαπης ,στο δασος του ερωτα,
στην γεφυρα των ονειρων , στο βουνο της φαντασιας.
Παντα μαζι. Καθε στιγμη. Μια ολοκληρη ζωη.

Δεν τους ενοιαζε τιποτα,
Μονο να ειναι μαζι.
Δεν μετρουσαν τιποτα αλλο
παρα μονο την αγαπη που ειχε ο ενας για τον αλλο.

Η βασιλισσα ειχε ματια μονο για τον πριγκιπα της
και ο πριγκιπας μια καρδια δεμενη στα χερια της.

Ομως η ζωη ειχε αλλα σχεδια για αυτους.
Ο πριγκιπας επρεπε να φυγει.
Επρεπε να νικησει μια μαχη.
Για να προστατεψει το παλατι του και την βασιλισσα του.
για να μην παθουν ποτε κακο και για να μην ξαναχωρισου ποτε, για μια καλυτερη ζωη.

Αβασταχτη η ωρα της φυγης.
“Θα σε περιμενω” του ειπε η βασιλισσα.
Και εκεινος με οση δυναμη του ειχε απομεινει εφευγε κλαιγοντας μεσα στην αγκαλια της.
“Θα επιστρεψω” φωναξε.
....
Ετσι επειτα απο πολλα χρονια η μαχη αυτη αρχησε να παιρνει το τελος της και να εχει προδιαγραφες θρυλικες για το παλατι μα μια ανατροπη .Ενας λοιμος τα αλλαξε ολα. Νικηθηκαν. 1989..

Ο καιρος περνουσε ,τα χρονια εφευγαν.
Και ο πριγκιπας πουθενα.
Η βασιλισσα αρρωστησε απο την στεναχωρια της.
Δεν ειχε αλλη δυναμη να τον περιμενει.
Ο χρονος της τελειωνε.
Τα λουλουδια γυρω της αρχισαν να μαραινονται.
Το παλατι σκοτεινιασε.
Ριζωσε ο λοιμος.
Αρχισαν να γκρεμιζονται ολα.
Φωτιες υπηρχαν παντου απο τους κατακτητες.
Και ετσι ενα πρωινο της ανοιξης.
Απεβιωσε μονη της στον κηπο των ονειρων τους.
Κρατωντας ενα γραμμα στα χερια της..οπου ελεγε :
“Εισαι η βασιλισσα της καρδιας μου, Στο ειπα οτι θα ερθω” 1990..

**Το γραμμα εφτασε στα χερια της βασιλισσας ,μετα απο ενα χρονο.**

Η πραγματικοτητα μπορει να σκοτωσει ολα τα ονειρα μιας ολοκληρης ζωης.
Αν την αφησεις θα το κανει.Αν δεν την αφησεις τοτε συνεχιζε να ονειρευεσαι.



“...Υπάρχουν άνθρωποι που αγαπήθηκαν και άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν...”

Υπαρχουν ανθρωποι που μπορουσαν να αγαπηθουν μα δεν το επελεξαν
και αλλοι ανθρωποι που μπορουσαν να αγαπησουν μα δεν το προσπαθησαν.

Συνεπως εχει να κανει με τον δρομο που αποφασιζεις εσυ να διαλεξεις.
Το αν θα αγαπηθεις η οχι η Το αν θα αγαπησεις η οχι.

Μονο φροντισε ο δρομος που θα διαλεξεις να μην σου στερησει τα αληθινα συναισθηματα, τους ομορφους ανθρωπους, την αγαπη και τον εαυτο σου.

Και να θυμασαι πως δεν θα μπορεσουν να σε αγαπησουν ολοι οι ανθρωποι που θα συναντησεις στην ζωη σου
και φυσικα ουτε εσυ θα μπορεσεις να τους αγαπησεις ολους.

Για αυτο αν σου δωθει ποτε η ευκαιρια να αγαπηθεις
μην την πεταξεις.
Θυμησου ποσοι ανθρωποι την χρειαζονται
και ποσοι ακομα ζουν για αυτη την στιγμη,
η οποια μπορει να ερθει αλλα μπορει και να μην ερθει.

Και αν παλι σου δωθει η ευκαιρια να αγαπησεις
κανε το δεν μπορεις να δωσεις τιποτα ποιο ομορφο απο αυτο.
κανε το με ολη σου την δυναμη, κανε το με ολη σου την ψυχη!

Ζησε το μην το σκευτεσαι.
Πες το μην το κουραζεις.
Τραγουδα το μην το γραφεις.
Νιωσε το μην το καταλαβεις.
Αγαπα το μην το παιδευεις.
Για να σε αγαπησει και αυτο.

**Το να μην αγαπηθεις ειναι το ποιο ασχημο συναισθημα που μπορεις να κουβαλας σε ολη σου την ζωη.
Ομως το να αγαπηθεις μπορει να το γιατρεψει.

Αλλα.... το αβασταχτο ειναι να σου σκοτωσουν την αγαπη που εχεις μεσα σου, αυτο δεν μπορει να γιατρευτει, δεν μπορει να συγχωρεθει και μενει για παντα ρημαγμενο στα στηθια σου μεσα ,ξεψυχωντας στο χρονο..μαραμενο απο την αληθεια του "Γιατι?".

Για αυτο προσεξε τι θα διαλεξεις ,θελεις να εισαι θυμα/ηττημενος, κυνηγος ή φονιας? ΕΣΥ ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ.**

"Κανεις δεν εχασε απο την αγαπη" και πως να χασεις? Οταν τα παιζεις ολα για ολα για αυτην.!"



"...Αν καμιά φορά βρεθούμε..."

Αν καμια φορα βρεθουμε..
μετα απο χρονια ξαφνικα,
ξερω οτι θα κοιταχτουμε
νοσταλγωντας τα παλια.

Θα μιλαμε με τα ματια..
θα κοιτιομαστε καλα,
θα γινομαστε κομματια
χωρις να βγαζουμε μιλια.

Και αν συνεχισω να κοιταω..
ελα παρε με απο δω
μα στο λεω το φοβαμαι,
οτι ποια δεν θα θυμαμαι.

Μα μια χαρη σου ζηταω,
αν και τοτε Μ'αγαπας,
θυμισε μου τις στιγμες μας
και τα λογια της καρδιας.

Αν δεις ουτε αυτο να πιανει
τοτε θυμισε μου απλα,
πως πολυ σε αγαπουσα,
με ενα δακρυ στην ματια.

Και αν και παλι δεν θυμαμαι..
μην ρωτησεις μην ρωτας
απλα δωσε μου το χερι
και φυγε σαν φυγας.

Μα πριν φυγεις κοιταξε με..
να σου πω ενα μυστικο
και ψιθυρισε μου λιγο,
“Αντιο ερωτα μου, Σ'αγαπω”



“...Aα ρε άνθρωπε...όλα σου τα έμαθαν λάθος τελικά...”


Αα ρε ανθρωπε εσυ που νομιζεις οτι για να εισαι ευτυχισμενος πρεπει να απαλλαγεις απο τον εαυτο σου.

Να σου ξεκαθαρισω λιγο το τοπιο σου?

Το να αποφασισεις να εισαι ευτυχισμενος χωρις να εισαι ταυτοχρονα ο εαυτος σου ειναι το μεγαλυτερο λαθος που μπορεις να κανεις στην ζωη σου. Γιατι?

Γιατι ας πουμε οτι ...καταφερνεις να πετυχεις στην ζωη σου και γινεσαι ενας φιλοδοξος ανθρωπος με ολα τα ονειρα και τους στοχους του πραγματοποιημενους , φτανεις ψηλα σε μορφωτικα και κοινωνικα επιπεδα.
Χωρις να εισαι ο εαυτος σου ,γιατι θελεις να εισαι ευτυχισμενος πρωτα απο ολα. Σωστα? Σωστα.

Συνεπως δεν θεωρησε ευτυχισμενος! Πετυχημενος θεωρησε.

Διοτι αφιερωσες τοσα χρονια προσπαθειας σε κατι "εικονικο" και "επιφανειακο" που ναι μεν σου εδωσε τα αποτελεσματα που ηθελες ,αλλα δεν σου εδωσε την πραγματικη αξια τους, το βαθος τους , δεν σου εδωσε την “αληθεια” τους. Ο κοπος σου, σου εδωσε απλα αλλο ενα αποτελεσμα!
Οχι την ευτυχια του αποτελεσματος. Οχι την χαρα του, την υπερηφάνεια του, την νοσταλγια του.

Για αυτο μην μπερδευεις την ευτυχια με την επιτυχια!
Ας πουμε ενα παραδειγμα.

Εισαι ενα μηλο. Ενα μηλο πανεμορφο απ'εξω ,κατακκονικο που ολοι θελουν να το αποκτησουν.
Εισαι το ποιο ομορφο απο ολα! Το ποιο νοστιμο απο ολα!
Ομως αν σε ανοιξω θα δω οτι εισαι... Σαπιο!

Αυτη ειναι η διαφορα της ευτυχιας με την επιτυχια οταν δεν εισαι ο εαυτος σου.

Τι εννοω?
Εννοω οτι αν δεν εισαι ο εαυτος σου ,δεν μπορεις να απολαυσεις την “αληθεια” της ζωης.
Εννοω οτι αν δεν εισαι ο εαυτος σου, ο συναισθηματικος σου χωρος ειναι κενος.
Εννοω οτι αν δεν εισαι ο εαυτος σου, ζεις συνεχως σε μια “εικονικη” πραγματικοτητα η οποια δεν ειναι πραγματικη.
Εννοω οτι αν δεν εισαι ο εαυτος σου δεν μπορεις να αντλησεις χαρα απο τα απλα καθημερινα πραγματα.
Εννοω οτι αν δεν εισαι ο εαυτος σου, δεν εισαι σε θεση να παρεις αποφασεις, διοτι θα ειναι της στιγμης.
Εννοω οτι αν δεν εισαι ο εαυτος σου ,δεν μπορεις να εισαι ευτυχισμενος.

Αντιθετος εισαι δεν εισαι ο εαυτος σου μπορεις να επιτυχεις, μα δεν μπορεις να νιωσεις την αξια της επιτυχιας σου.
Αρα η επιτυχια εχει να κανει με της δεξιοτητες σου, και
η ευτυχια με της ικανοτητες σου.

**Σου ειπαν οτι για να φτασεις ψηλα ,πρεπει να σπρωξεις ολους οσους σε αγαπανε και τους πιστεψες.
Αα ρε ανθρωπε δεν ξερω αν πρεπει να σε λυπηθω η να μπω στον ψευτικο κοσμο που ζεις!
Και αν μου ζητουσαν να σε περιγραψω με δυο λεξεις, τοτε θα ελεγα....Ψευτια και Ξεπουλημα.
Ειτε υλικων ειτε αυλων πραγματων.
..
Η ευτυχια δεν ειναι μονιμη, ειναι απλα λιγες η πολλες στιγμες μαζι! **

Κατι ηξεραν οι εξυπνοι αυτοι ανθρωποι που συνεχως μας ελεγαν " Αλλαξε πρωτα τον εαυτο σου και μετα τον κοσμο γυρω σου.
Αγαπησε πρωτα εσενα για να μπορεις να αγαπησεις και τους υπολοιπους."



"...Αλήθειες..."

Χτες το βραδυ με ρωτησε ενας κοντινος μου ανθρωπος πως ειμαι.
Ενω χιλιαδες κουβεντες και συναισθηματα μου περασαν απο το μυαλο
του απαντησα “....

Αγαπησα πολυ.
μα και πολλοι με εγκατελειψαν.

Ηταν τοσα που εκρυψα πισω απο την φωνη μου.
Και αλλα τοσα που ηθελα να τους πω.
Ηταν τοσα που εγραψα στο χαρτι μου.
Λυπαμαι που φτασαμε εδω..μα το εσκισα και αυτο.

“Σαγαπαω, μην φυγεις...” εγραψα.

Δεν θυμαμαι ποια ηταν η τελευταια φορα που σηκωθηκα χωρις να κλαιω.
Δεν θυμαμαι ποια ηταν η τελευταια φορα που γελασα.
Δεν θυμαμαι ποια ηταν η τελευταια φορα που πηρα μια αγκαλια.
Δεν θυμαμαι ποια ηταν η τελευταια φορα που ενιωσα καλα.
Δεν θυμαμαι ποια ηταν η τελευταια φορα που “ενιωσα”.
Δεν θυμαμαι ποια ηταν η τελευταια φορα που ειπα “την αληθεια”.

Μα θα σου πω κατι αποψε, ομορφε φιλε μου.
Κατι που ισως δεν στο ειπα ποτε.

Μετα απο τοσες νυχτες σιωπης.
Μετα απο τοσες μερες θλιψης.
Μετα απο τοσα παγωμενα δακρυα. 
Μετα απο τοση πικρη απογοιτευση.
Μετα απο τοσες πληγες και σκεψεις ανεπουλωτες.
Μετα απο τοση αντοχη και προσπαθεια.
Μετα απο τοσο καιρο..

“Δεν νιωθω ποια.
Ραγισα, εσπασα, εγινα χιλια κομματια και μετα αποτομα Σκληρινα.”

Και η αγαπη? Την αγαπη την επνιξα μεσα μου..τοσο πολυ που αρχισε να με δηλητηριαζει.
Τοσο πολυ που μπορω να νιωσω ολο το δηλητηριο της στο σωμα μου.
Και το δηλητηριο οπως και να το κανεις σε σκοτωνει..ειτε αργα και επωδυνα ειτε απλα και γρηγορα.

Δεν περναει ποια ο ερωτας απο εδω, ουτε την αγαπη θελω. Το φανταζεσαι οτι το ειπα αυτο?
Δεν πυστευω ποια. Δεν μπορω να πυστεψω. Δεν θελω. Δεν μ'αρεσει.

Μπορω να τα συνοψισω ολα μεσα σε δυο λεξεις “ Τα σιχαθηκα.” 

... “Καλα εσυ;” και αυτος σκεπτικος αποκριθηκε ..”Καλα”.

Οι "αληθειες" του ανθρωπου αλλαζουν και αυτη ειναι η δικια μου αληθεια "σημερα".!