Η λίστα ιστολογίων μου

Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

ΜΑΡΙΑ ΤΖΙΡΙΤΑ : Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ

Ο καθρέφτης....

Παρεξηγημένο εργαλείο. Αιτία πολλών κακών. Και δεν αναφέρομαι φυσικά στην ιστορία της Χιονάτης... 

Μαγικοί καθρέφτες δεν υπάρχουν, δυστυχώς. Γιατί αν υπήρχαν θαρρώ θα μας έδειχναν όλους άσχημους. Τόσο άσχημους, ώστε να μην επαναπαυόμαστε ποτέ στην ομορφιά μας. Τόσο άσχημους, ώστε να παραιτηθούμε από την προσπάθεια να γίνουμε όμορφοι εξωτερικά και ν'αρχίσουμε να γινόμαστε όμορφοι εσωτερικά. 

Αφού όμως δεν υπάρχουν, ας αξιοποιήσουμε τους απλούς καθρέφτες μας με τον καλύτερο τρόπο. Κι όταν τους κοιτάμε, ν' αντικρίζουμε τα μάτια μας, πρώτα απ'όλα. Με αυστηρότητα και αυτογνωσία. 

Τι σκέφτεσαι όταν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη; Τι θα έπρεπε να σκέφτεσαι όταν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη; Πώς θα έβλεπες τον εαυτό σου αν ήσουν τυφλός; Αλήθεια, πώς θα σε έβλεπες;.... 

Να βλέπεις τα μάτια σου αν λένε την αλήθεια. Να καταλάβεις αν έχεις λόγους να χαμογελάς στο είδωλό σου ή να ντρέπεσαι. Και μην εξαπατάσαι. 

Δεν είναι αυτό το γυάλινο αντικείμενο που αντανακλά τη μορφή μας ο πραγματικός καθρέφτης μας. Ο άνθρωπος που στέκεται απέναντί μας είναι. Ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά. Ο κάθε ένας από αυτούς μας δείχνει ποιοί πραγματικά είμαστε. Με αυτό που πιστεύει για μας, με τον τρόπο που μας χαμογελά, αν μας χαμογελά, με τον τρόπο που μας αγαπά... αν μας αγαπά. 

Τα παιδιά μας είναι ο καθρέφτης μας. Ο σύντροφός μας. Οι φίλοι μας. Ο κόσμος. Τα λόγια, οι πράξεις και τα έργα μας. 

Γι αυτό τίποτα δεν έχει να μας προσφέρει ο καθρέφτης στον τοίχο. Μονάχα παραπλάνηση κι αποπροσανατολισμό. Τι κι αν εγώ με βλέπω όμορφο; Σημασία έχει πώς με βλέπουν οι άλλοι. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με την εξωτερική μου εμφάνιση. Ποτέ σε βάθος χρόνου κι επί της ουσίας.

Πώς να στηρίξεις τη ζωή σου σε κάτι που μπορεί να χαθεί απ΄τη μια στιγμή στην άλλη; Πώς να θεωρήσεις ότι έχεις κάτι σπουδαίο, πώς να νιώσεις ανώτερος, για κάτι που δεν πάλεψες καθόλου ν'αποκτήσεις; Πώς να χαρείς γι αυτό που κανείς δε μπορεί ν'αγαπήσει, παρά μόνο να ποθήσει; 

Έχετε δει ανθρώπους που κοιτάζονται συνεχώς στον καθρέφτη με ανασφάλεια; Έχετε δει ανθρώπους που θέλουν συνεχώς να φωτογραφίζονται με αυταρέσκεια, ψάχνοντας την τέλεια πόζα; Σίγουρα έχετε. Σκεφτείτε τους, φέρτε τους στο μυαλό σας και θα νιώσετε τη βαθιά δυστυχία που έχουν μέσα στην ψυχή τους. Ακόμα κι αν οι ίδιοι δεν την αντιλαμβάνονται - που είναι και το πιθανότερο. 

Ο καθρέφτης μου με δίδαξε την πραγματική ομορφιά. Την εκτίμησα και θα την τιμώ πάντα. Δε χάνεται, δεν αλλοιώνεται, δεν ξεθωριάζει. Και δε χάνει τη μαγεία της ποτέ. 

Είναι η αλήθεια...



Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

ΑΦΙΕΡΩΜΈΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ...!

Ο σύζυγος επιστρέφει στο σπίτι του από τη δουλειά και βρίσκει τα τρία του παιδιά στον κήπο, ακόμα με τις πυτζάμες τους, να παίζουν. Τριγύρω τους υπήρχαν άδεια κουτιά από φαγητό διασκορπισμένα σε όλον τον κήπο.
Η πόρτα του αυτοκινήτου της γυναίκας του ήταν ανοιχτή, καθώς επίσης και η πόρτα του σπιτιού και πουθενά ίχνος από τον σκύλο.
Μπαίνοντας στο σπίτι συνάντησε ακόμα μεγαλύτερη ακαταστασία. Ένα... φωτιστικό πεσμένο κάτω και το χαλί τσαλακωμένο και μαζεμένο πάνω στον τοίχο.
Στο σαλόνι η τηλεόραση ήταν αναμμένη και έπαιζε πολύ δυνατά σε ένα κανάλι με κινούμενα σχέδια και ο καναπές ήταν καλυμμένος με παιχνίδια και ρούχα.
Στην κουζίνα ο νεροχύτης ήταν γεμάτος κατσαρόλες, το πρωινό είχε χυθεί στα μάτια της κουζίνας, η πόρτα του ψυγείου ανοιχτή, τ φαγητό του σκύλου πεταμένο στο πάτωμα, κάτω από τραπέζι ένα σπασμένο ποτήρι κι ένας μικρός σωρός πίσω από την πόρτα.
Ανέβηκε αμέσως τη σκάλα παραμερίζοντας τις ντάνες από παιχνίδια και τους σωρούς από ρούχα, αναζητώντας τη γυναίκα του, τώρα πλέον ανήσυχος μήπως της συνέβαινε κάτι, μήπως αρρώστησε, μήπως έπαθε κάτι σοβαρό.
Όπως πήγαινε προς την κρεββατοκάμαρα πρόσεξε πώς έβγαινε νερό κάτω από την πόρτα του μπάνιου και μπαίνοντας είδε πετσέτες γεμάτες σαπούνια και ακόμα περισσότερα παιχνίδια στο πάτωμα, χιλιόμετρα από χαρτί υγείας ξετυλιγμένο και πεταμένο σε μια γωνιά και οδοντόκρεμα πάνω στον καθρέφτη και στους τοίχους.
Μπήκε τρέχοντας στην κρεββατοκάμαρα και βρήκε τη σύζυγό του χωμένη στο κρεββάτι με τις πυτζάμες, να διαβάζει 'ήρεμα ένα μυθιστόρημα.
Εκείνη τον κοίταξε, του χαμογέλασε και τον ρώτησε πώς ήταν η μέρα του..
Εκείνος την κοίταξε και αναμαλλιασμένος τη ρώτησε: -Τι συνέβη εδώ πέρα ;
Εκείνη του χαμογέλασε ξανά και του είπε: - Θυμάσαι που κάθε φορά που επιστρέφεις από τη δουλειά με ρωτάς τι σκατά κάνω όλη μέρα ; - Ναι, απάντησε αυτός. - Ε ΛΟΙΠΟΝ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΤA ΕΚΑΝΑ...