Η λίστα ιστολογίων μου

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

Η ΨΥΧΉ ΚΑΙ Ο ΈΡΩΤΑΣ...!

Υπήρχε κάποτε μια κοπέλα, κόρη ενός βασιλιά, που το όνομα της ήταν Ψυχή.
Η εξωτερική αλλά και εσωτερική ομορφιά της ήταν τόσο μεγάλη που όλοι οι άντρες την αγαπούσαν και τη λάτρευαν σαν θεά.
Η Αφροδίτη, που είδε πως μια νεαρή θνητή κερδίζει το θαυμασμό των αντρών, αποφάσισε να την τιμωρήσει...
Στέλνει το γιο της, τον Έρωτα, να την κάνει να ερωτευτεί τον πιο άσχημο άντρα του κόσμου.
Όμως κι ο ίδιος ο Έρωτας θαμπώθηκε τόσο πολύ από την ομορφιά της που την ώρα που ετοιμαζόταν να της ρίξει το βέλος του,τρυπήθηκε και την ερωτεύτηκε ο ίδιος.
Όταν η Αφροδίτη έμαθε το λάθος του γιού της, έριξε η ίδια ένα ξόρκι στην Ψυχή να μην την ερωτευτεί ποτέ κανείς.
Καθώς ο καιρός περνούσε και οι γονείς της έβλεπαν πως κανένας δεν τη ζητά σε γάμο ζήτησαν τη συμβουλή του μαντείου.
Η απάντηση που πήραν ήταν πως η ομορφιά της Ψυχής είναι τόσο μεγάλη, που δεν προορίζεται για ανθρώπινο ον.
Κι ότι ο άντρας της την περιμένει στην κορυφή του βουνού.
Παρόλο που όλοι πίστεψαν πως η μοίρα της Ψυχής είναι να παντρευτεί ένα τέρας, δεν μπόρεσαν να κάνουν διαφορετικά και την έστειλαν να βρεί τον άντρα της.
Όταν έφτασε στο βουνό ο Ζέφυρος τη μετέφερε σ' ένα πλούσιο παλάτι κι όταν έπεσε η νύχτα την επισκέφτηκε ο άντρας της για πρώτη φορά.
Δέν μπορούσε να τον δεί, αλλά η φωνή του και τα λόγια αγάπης που της έλεγε την έπεισαν ότι δεν είναι τέρας.
Κάθε βράδυ ερχόταν ο μυστηριώδης άντρας της, και πριν ξημερώσει έφευγε.
Παρόλο που η Ψυχή θέλησε να τον δει, αυτός της απαγόρευσε να μάθει ποιος είναι.
Ακόμα κι έτσι όμως,η Ψυχή ήταν ευτυχισμένη και ερωτευμένη μαζί του.
Κάποτε η Ψυχή επισκεφτηκε την οικογένεια της.
Οι αδελφές της από ζήλεια για την περιποίηση που είχε από τον άντρα της, την έπεισαν ότι στην πραγματικότητα παντρεύτηκε ένα τέρας.
Όταν επέστρεψε στο παλάτι και έπεσε η νύχτα, ο άντρας ήρθε και πάλι να κοιμηθεί μαζί της.
Όμώς, καθώς αυτός κοιμόταν, η Ψυχή πήρε ένα λυχνάρι και το άναψε για να δει ποιος είναι ο σύζυγός της.
Ήταν ο Έρωτας...
Χαρούμενη από την αποκάλυψη έχυσε κατά λάθος λίγο λάδι από το λυχνάρι πάνω του κι ο Έρωτας ξύπνησε και έφυγε πετώντας, προδωμένος από την αγάπη του.
Ξαφνικά το πλούσιο παλάτι εξαφανίστηκε.
Η Ψυχή δεν μπορούσε να πιστέψει ότι έχασε τον αγαπημένο της τη στιγμη που τον βρήκε.
Αποφάσισε να κάνει τα πάντα για να βρει τον Έρωτα και να ζητήσει συγγνώμη.
Περιπλανήθηκε για πολλές μέρες πάνω στη γη ψαχνοντας ένα τρόπο να τον προσεγγίσει, αλλά δεν τον βρήκε πουθενά.
Τελικά κατάλαβε πως πρέπει να παρακαλέσει την Αφροδίτη να μεσολαβήσει για να την συγχωρέσει ο γιος της.
Η Αφροδίτη όμως ήταν πλέον διπλά οργισμένη μαζί της αφού έγινε πλέον η αιτία να πικραθεί το παιδί της.
Όσο κι αν την παρακάλεσε η Ψυχή , η θεά είχε σκοπό να ταλαιπωρήσει τη δύστυχη κοπέλα.
Της ζήτησε να περάσει τρεις δοκιμασίες για ν' αποδείξει την αγάπη της.
Η πρώτη ήταν να ξεχωρίσει ένα σωρό από διάφορα σιτηρά και όσπρια μέσα σ' ένα βράδυ.
Μια στρατιά από μυρμήγκια λυπήθηκαν την κοπέλα και μέχρι το πρωί τη βοήθησαν να τα ξεχωρίσει.
Η δεύτερη δοκιμασία ήταν να φέρει ένα δείγμα από το χρυσό μαλλί από τα πρόβατα που ζούσαν σ' ένα δάσος πέρα από ένα ποτάμι.
Καθώς η Ψυχή πλησίαζε,
οι Ναϊάδες που κατοικούσαν στο ποτάμι της είπαν να περιμένει να πέσει ο ήλιος και να μαζέψει το μαλλί που θα πιαστεί στους θάμνους που θα κοιμηθούν τα πρόβατα.
Η Αφροδίτη δεν το πίστευε πως η Ψυχή τα κατάφερε πάλι κι έτσι της ανέθεσε μια ακόμη πιο δύσκολη αποστολή...
Να κατέβει στον Άδη και να ζητήσει από την Περσεφόνη λίγη από την ομορφιά της σ' ένα κουτι!
Η απέλπισμένη Ψυχή σκέφτηκε πως μόνο άν αυτοκτονήσει θα μπορέσει να κατέβει στον Άδη κι ανέβηκε σ' ένα πύργο για να πέσει κάτω.
Όμως ο Έρωτας που την είχε συγχωρέσει και την παρακολουθούσε, της ψιθύρισε τις οδηγίες για να κατέβει στον Άδη ζωντανή και την συμβούλεψε να μην ανοίξει το κουτί.
Η Ψυχή κατάφερε τελικά να πάρει λίγη από την ομορφιά της Περσεφόνης αλλά καθώς επέστρεφε στην Αφροδίτη θέλησε να κρατήσει λίγη από την θεϊκή ομορφιά για να ευχαριστήσει τον αγαπημένο της.
΄Οταν άνοιξε το κουτί , από μέσα του ξεπήδησε ένας αιώνιος ύπνος και η Ψυχή έπεσε στη γη.
Ο Έρωτας τρόμαξε για την αγαπημένη του έτρεξε να την βοηθήσει.

Την ξύπνησε μ' ένα φιλί και την πήρε πετώντας μαζί του στον Όλυμπο όπου έζησαν για πάντα ερωτευμένοι...


ΌΤΑΝ Ο ΘΕΌΣ ΈΦΤΙΑΞΕ ΤΗΝ ΓΥΝΑΊΚΑ...!



Μια φορά κι έναν καιρό...
Ο Θεός έφτιαξε τη γυναίκα και εργαζόταν μέχρι αργά την 6η ημέρα.

Ένας άγγελος πλησίασε και είπε: “Γιατί σπαταλάς τόσο πολύ χρόνο γι αυτή?”

Και ο Κύριος απάντησε: “Ξέρεις πόσες προδιαγραφές πρέπει να πληρεί για να την τελειοποιήσω?”

“Πρέπει να μπορεί να πλυθεί ,
αλλά να μην είναι πλαστική,
να παίζει περισσότερους από 200 ρόλους,
να μπορεί να φτιάξει όλων των ειδών τα φαγητά,
θα πρέπει να μπορεί να αγκαλιάζει
πολλά παιδιά ταυτόχρονα,
να δίνει μια αγκαλιά που θα θεραπεύει οτιδήποτε,
από ένα πληγωμένο γόνατο μέχρι μια πληγωμένη καρδιά και να τα κάνει όλα αυτά μόνο με δυο χέρια”.

Ο άγγελος εντυπωσιάστηκε.

“Μόνο δυο χέρια…αδύνατον!”Και είναι το βασικό μοντέλο?!”Πολλή δουλειά για μια μέρα…περίμενε μέχρι αύριο και την ολοκληρώνεις”.

” Όχι “, είπε ο Κύριος .”Είμαι τόσο κοντά στην ολοκλήρωση αυτής της δημιουργίας , που θα είναι η αγαπημένη της καρδιάς μου”.

“Θεραπεύεται μόνη της όταν αρρωσταίνει και δουλεύει 18 ώρες την ημέρα”.

Ο άγγελος πλησίασε και άγγιξε την γυναίκα.

“Μα την έφτιαξες τόσο μαλακή , Κύριε.”

“Είναι μαλακή,” είπε ο Κύριος , “αλλά την έφτιαξα και δυνατή, επίσης. “Δεν διανοείσαι τι μπορεί να αντέξει και να αντεπεξέλθει”.

“Μπορεί να σκεφτεί?” ρώτησε ο άγγελος.

Ο Κύριος απάντησε: ” Όχι μόνο να σκεφτεί , αλλά να αιτιολογήσει και να διαπραγματευθεί.”

Ο άγγελος άγγιξε της Γυναίκας το μάγουλο…

“Κύριε, φαίνεται πως η δημιουργία σου στάζει! Της έχεις βάλει πολλά βάρη.”

“Δεν στάζει… είναι δάκρυ” ο Κύριος διόρθωσε τον άγγελο.

“Τι εξυπηρετεί?”, ρώτησε ο άγγελος.

Και είπε ο Κύριος:

“Τα δάκρυα είναι ο τρόπος να εκφράσει τη λύπη της, τις αμφιβολίες της, την αγάπη της, την μοναξιά της, τον πόνο της και την υπερηφάνια της.”

Αυτό έκανε μεγάλη εντύπωση στον άγγελο: ” Κύριε, είσαι ιδιοφυία. Σκέφτηκες τα πάντα.Η Γυναίκα είναι πραγματικά υπέροχη!”

Πράγματι είναι!

Η γυναίκα έχει αντοχές
που εντυπωσιάζουν τον άντρα.
Μπορεί να διαχειριστεί προβλήματα
και να έχει πολλές ευθύνες.
Δημιουργεί ευτυχία ,
αγάπη και έχει άποψη.
Χαμογελάει όταν θέλει να τσιρίξει.
Τραγουδάει όταν θέλει να κλάψει,
κλαίει όταν είναι ευτυχισμένη και γελάει όταν φοβάται.

Δίνει μάχη για τα πιστεύω της.
Αντιμάχεται την αδικία.
Δεν δέχεται το “όχι” για απάντηση,
όταν διαβλέπει καλύτερη λύση.
Δίνει τον εαυτό της για την προκοπή της οικογένειας της.
Συνοδεύει τη φίλη της στο γιατρό αν φοβάται.

Η αγάπη της είναι άνευ όρων.

Κλαίει όταν τα παιδιά της κερδίζουν.
Είναι ευτυχισμένη όταν οι φίλοι της τα καταφέρνουν. Χαίρεται όταν ακούει για μια γέννηση ή ένα γάμο.
Είναι συντετριμμένη όταν χάνεται κάποιος συγγενείς ή φίλος.
Αλλά βρίσκει τη δύναμη να συνεχίσει τη ζωή.
Γνωρίζει πως ένα φιλί και μια αγκαλιά θεραπεύουν μια πληγωμένη καρδιά.

Έχει μόνο ένα ελάττωμα……
ΞΕΧΝΑΕΙ ΤΙ ΑΞΙΖΕΙ....!

Κανείς δεν είναι πιο πάνω από εμάς...
Η ΚΑΘΕ ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ...
ΑΥΤΟ ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΑΣΤΕ. !!!


Τρίτη 16 Οκτωβρίου 2012

ΠρωτΑΓΩΝΙΣΤΕΣ...!

Στις 14/10/2012 ξεκίνησε στο MEGA, για ακόμα μία χρονιά, η εκπομπή Πρωταγωνιστές με τον Σταύρο Θεοδωράκη... Το θέμα που είχε ήταν για μία θανατηφόρο ασθένεια την  κυστική ίνωση... Υπάρχουν περίπου 600 - 800 άτομα που πάσχουν από αυτή την ασθένεια στην Ελλάδα... Τώρα για λεπτομέρειες δεν είμαι ο η κατάλληλη για να σας πω... Παρακάτω υπάρχει το βίντεο της εκπομπής...

Με αφορμή αυτό το θέμα της εκπομπής θα ήθελα να στείλω και εγώ το δικό μου μήνυμα σε όλους μας που ασχολούμαστε με ασήμαντα πράγματα και τα σημαντικά τα αφήνουμε για "'αύριο" και συνήθως αυτό το "αύριο" δεν έρχεται ποτέ... Έχουμε ξεχάσει να ζούμε... Οι στόχοι που βάζουμε είναι ανούσιου... Τι ψυχή έχει ένα ακριβό αυτοκίνητο και ένα μεγάλο σπίτι μπροστά στην καλή σχέση με τους συγγενείς μας, τους φίλους μας και κυρίως την οικογένειά μας? Μερικές φορές τους συμπεριφερόμαστε με τον χειρότερο τρόπο, λέμε πράγματα που δεν τα σκεφτόμαστε πριν τα πούμε και δεν μας περνάει από το μυαλό ότι μπορεί να συμβεί κάτι και μετά να μην μπορούμε να επανορθώσουμε... Γιατί όπως λένε " Όσα φέρνει η στιγμή δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος "... 
Ας βγάλουμε τον καλό μας εαυτό , ο καθένας ξεχωριστά, και αυτός ο κόσμος θα γίνει καλύτερος... Ας ζήσουμε την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία... Να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας... Μην λες ότι " Θέλω να πάω ένα ταξίδι"  απλά ετοίμασε βαλίτσες και πήγαινε... Βρες καλή παρέα και ζήσε ξεχωριστές στιγμές... Συγχώρεσε τους ανθρώπους που σε πλήγωσαν και ακόμα καλύτερα τους δήθεν φίλους βγάλτους από την ζωή σου... Η ζωή είναι πολύ μικρή για να αφήνεις τον καθένα να σου μαυρίζει την ψυχή... Εσύ το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να δείχνεις τον καλύτερό σου εαυτό στους γύρω σου και να μην κάνεις ότι δεν θέλεις να σου κάνουν... Η ζωή είναι ωραία αν έχει ποιότητα και όχι ποσότητα... Πραγματοποίησε τα όνειρά σου και μην θεωρείς τίποτα δεδομένο... Όλα μπορούν να ανατραπούν σε μία στιγμή μόνο...
Τέλος όμως η φλυαρία μου... Δείτε την εκπομπή κάνοντας κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο... 

http://www.megatv.com/protagonistes/default.asp?catid=25583&subid=2&pubid=29835292

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2012

ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΜΙΑΣ ΠΙΤΣΙΡΙΚΑΣ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΖΕΙ...!


Υπάρχουν κάποιες ιστορίες που πραγματικά δεν περιγράφονται με λόγια και που σε κάνουν να μη μπορείς να συγκρατήσεις τα δάκρυα σου. Το γράμμα που ακολουθεί στάλθηκε από μια δασκάλα στα social media και γράφτηκε από ένα μικρό παιδί, που πριν λίγο καιρό έχασε τον πατέρα του με τραγικό τρόπο.

«...Η δασκάλα μας σήμερα, μας ρώτησε πως περάσαμε το καλοκαίρι και όλα τα παιδιά είχαν να της πουν πολύ ωραία πράγματα από τα μέρη που πήγανε διακοπές φέτος, έκτος από κάνα δυο, που οι γονείς τους δεν είχανε λεφτά και δεν πήγανε διακοπές αλλά κάθισαν εδώ και παγαίνανε για μπάνιο με τα πούλμαν του Χαλουλου, με τα οποία πηγαίνει και η γιαγιά μου, όχι για να κάνει μπάνιο αλλά για να κάνει λέει αμμόλουτρα, να της περάσει η μέση της που την πονάει. Εμένα όμως η δασκάλα όταν ήρθε η σειρά μου δεν με ρώτησε γιατί ξέρει, όπως το ξέρουν όλοι στη γειτονιά μου, στου Γκυζη, ότι ο μπαμπάς μου έπεσε το καλοκαίρι από την ταράτσα της πολυκατοικίας μας και έφυγε πολύ-πολύ μακριά, πολύ πιο μακριά από εκεί που μπορούν να φτάσουν τα πούλμαν του Χαλουλου ή οποία άλλα πούλμαν.
Αν όμως με ρωτούσε θα είχα να της πω ένα σωρό πράγματα, γιατί πριν να φύγει ο μπαμπάς μου, μας είχαν κόψει το ρεύμα και η μαμά μαγείρευε τάχα μου στο πετρογκαζι, κάτι φαγητά που τα έφερνε κρυφά από την εκκλησία. Όμως ο χαζούλιακας ο αδελφός μου, που είναι μικρός ακόμα και δεν καταλαβαίνει τι πει να πει να ζητάς ελεημοσύνη, της είπε μια μέρα, γιατί μαμά μαγειρεύεις ξανά το φαγητό, αφού είναι μαγειρευμένο και η μαμά μου έβανε τα κλάματα, επειδή νόμιζε πως ούτε εγώ, ούτε ο αδελφός το είχαμε καταλάβει και νομίζαμε πως τα αγόραζε και τα μαγείρευε από μόνη της, όχι πως στεκότανε στην ουρά να πάρει ένα πιάτο φαί, σαν να ήταν ζητιάνα.
Τότε όμως εγώ έσωσα την κατάσταση και του εξήγησα του χαζού, πως η μαμά δούλευε κάπου σαν μαγείρισσα και πως μαγείρευε εκεί και τα δικά μας φαγητά αλλά επειδή κρύωναν μέχρι να μας τα φέρει, καθόταν και τα ξαναζέσταινε...
Και θα της έλεγα ακόμα της δασκάλας, ότι ο μπαμπάς μου ήταν ένας πολύ περήφανος και μορφωμένος άνθρωπος κι όταν αναγκαστήκαμε να μετακομίσουμε στο σπίτι της γιαγιάς, επειδή μας έδιωξαν από το δικό μας το σπίτι, δεν μπορούσε να το αντέξει, που η γιαγιά τον κατηγορούσε διαρκώς ότι ήταν ανίκανος και ηλίθιος και τεμπέλης και γι αυτό έπαιρνε ένα από τα λίγα βιβλία που του είχαν απομείνει, αφού μετά που έκλεισε το μαγαζί μας, αναγκάστηκε να τα πουλήσει και πήγαινε στο πάρκο, να διαβάσει ολομόναχος.
Εγώ όμως που τον έβλεπα να γυρίζει αργά το βράδυ κατάκοπος, έπεφτα στην αγκαλιά του και τον παρακαλούσα να μου πει τις ιστορίες που ήξερε να αφηγείται όπως κανένας άλλος και του έλεγα, μπαμπά μην δίνεις σημασία που σε λέει αυτή τεμπέλη, γιατί εγώ δεν ξέρω κανέναν άλλον άνθρωπο που να φέρνει στο σπίτι του τόσες ιστορίες, αντίθετα όλοι οι μπαμπάδες των φιλενάδων μου, βαριούνται ακόμα και να χασμουρηθούν όταν τελειώνουν τα δελτία ειδήσεων.
Όμως κανένας δεν δίνει λεφτά για να ακούει ιστορίες και έτσι ο μπαμπάς μου δεν είχε να πληρώσει το κράτος που του εζήταγε ένα σωρό λεφτά και επιπλέον δεν του έδινε ούτε το ρεύμα, ούτε το νερό που φαίνεται ότι ανήκουν στο κράτος και έτσι ο μπαμπάς μου αναγκάστηκε να έρθει μαζί μας, να μείνουμε όλοι μαζί στη γιαγιά και μπορεί μεν να γλίτωσε από το κράτος, δεν γλίτωσε όμως από τη γιαγιά.
Κι ακόμα θα της έλεγα ότι την ημέρα του δεκαπενταύγουστου που φεύγουν όλοι από την Αθήνα για να πάνε σε κάποια παράλια, ο μπαμπάς μου έφυγε μια και καλή, για να ταξιδέψει στις παράλιες του Θεού, με εισιτήριο χωρίς επιστροφή, όπως βγάζουν οι αλβανίδες στα πούλμαν του Χαλουλου, επειδή μετά έρχονται οι άντρες τους και τις παίρνουν με τα αυτοκίνητα τους.
Και θα της έλεγα επίσης ότι λίγες ημέρες πριν να φύγει ο μπαμπάς μου διάβαζε ένα βιβλίο, που το λένε: «Ο Χριστός σταμάτησε στο Εμπολι» και από αυτό μου αφηγούνταν ένα σωρό ιστορίες, για παιδιά σαν εμάς, που ζούσαν σε κάποια άλλη χώρα του κόσμου αλλά που κι εκείνα σαν εμάς, άνηκαν σε έναν άλλο θεό, πολύ κατώτερο από τον Χριστουλη, ο οποίος δυστυχώς δεν έχει τη δύναμη να εξασφαλίσει στα δικά του παιδιά ούτε ένα μπουκάλι γάλα.
Όλα αυτά θα της έλεγα της δασκάλας, αν με ρωτάτε και είμαι βέβαιη ότι θα της φαίνονταν πολύ πιο ενδιαφέροντα από όσα της είπαν τα άλλα παιδιά, που έκαμαν κι αυτό το καλοκαίρι ότι κάμουν συνήθως τα καλοκαιριά όλα τα παιδιά του κόσμου αλλά που δεν τους παίρνει από το μυαλό πως το επόμενο καλοκαίρι ή κάποιο άλλο καλοκαίρι, μπορεί και αυτά να βρεθούν σε μια θέση σαν τη δική μου.
Όμως η δασκάλα δεν με ρώτησε και εγώ δεν της είπα τίποτα.
Αλλά μετά που τελειώσαμε το μάθημα με πήρε παράμερα και με αγκάλιασε, γιατί η δασκάλα μας είναι πολύ τρυφερή και μου είπε ότι ήθελε να μου δείξει κάτι που ήταν μόνο για μένα.
Κατεβήκαμε μαζί στο γραφείο των δασκάλων και εκεί μου έδωσε μια ωραία καινούρια τσάντα που είχε μέσα όλα τα σχολικά είδη και μου εξήγησε ότι αυτά μου τα έκαμαν δώρο οι δάσκαλοι, επειδή ήμουν η πρώτη μαθήτρια της τάξης μου, την περασμένη χρόνια. Εγώ δεν την πίστεψα γιατί ξέρω καλά ότι η δασκάλα μου και οι άλλοι δάσκαλοι ως και η διευθύντρια του σχολειού, που είναι πολύ αυστηρή και της αρέσει το κράτος, με λυπόντουσαν και από λύπηση μου τα χάριζαν.
Γι αυτό γύρισα μετά και της είπα - κυρία άμα τα είχα ανάγκη πραγματικά θα τα έπαιρνα και δεν με πολύ νοιάζει εμένα αν με λυπούνται, ωστόσο να ξέρετε ότι τώρα πια έχουμε αρκετά χρήματα για να αγοράζουμε πράγματα και επιπλέον να πληρώνουμε και το κράτος, που μας ζητεί ολοένα και περισσότερα.
Αυτό της είπα και της γύρισα πίσω την ωραία τσάντα, για να τη δώσει σε κάποιο άλλο παιδί, που ίσως την είχε περισσότερη ανάγκη από μένα.
Φυσικά δεν έκατσα να της εξηγήσω πως μετά που έφυγε ο μπαμπάς μου, η μαμά μου που είναι πολύ όμορφη και τον αγαπούσε παρά-παρα πολύ, ούτε έκλαψε, ούτε παραπονέθηκε, ούτε έβγαλε μια κουβέντα, παρά μάζεψε λίγα πράγματα και αφού μας φίλησε εμένα και τον αδελφό μου, μας είπε ότι θα έφευγε να βρει κάποια δουλεία, για να μην ξανακούσει να της μιλεί η γιαγιά μου έτσι για τον μπαμπά.
Και ενώ ήταν ακόμα στην πόρτα, εμείς ακούσαμε τη γιαγιά που ωρύονταν και της φώναζε - τρελάθηκες μωροί, τι πας να κάνεις?
Όμως η μαμά μου ούτε που γύρισε να της απαντήσει και έκλεισε πίσω της την πόρτα με βρόντο.
Τώρα έρχεται που και που να μας δει και μας λέει πως έχει βρει μια πολύ καλή δουλεία σε μια άλλη πόλη και όποτε μας επισκέπτεται τα χεριά της είναι γεμάτα δώρα.
Λεφτά μας στέλνει συνεχεία και η γιαγιά μας αγοράζει αρκετά πράγματα και βάζει και κάποια στην άκρη, γιατί λέει ότι έτσι όπως πάμε, ούτε ο διάβολος δεν θα βρίσκει δουλεία σε λίγο καιρό.
Ο αδελφός μου ο μπούρδας τη ρώτησε, αν η μαμά είναι πιο έξυπνη από τον διάβολο και γι αυτό βρήκε δουλεία αλλά η γιαγιά έβαλε τα κλάματα και μουρμούρισε πως η μαμά μας αναγκάζεται να κάμει χειρότερα πράγματα κι από τον διάβολο, για να μας στέλνει αυτά τα λεφτά, να πληρώνουμε το κράτος, που είπαμε ότι τα θέλει όλα δικά του και δεν δίνει δεκάρα για το τι αναγκάζεται να κάμει ο κοσμάκης για να τα βρει...
Όχι, δεν της τα είπα αυτά, γιατί δεν μου αρέσει να κουβεντιάζουν τη μαμά μου, άνθρωποι που δεν έμαθαν ποτέ ποσό ερωτευμένη ήταν με τον μπαμπά μου και ποσό ξετρελαίνονταν να της αφηγείται και αυτηνής ιστορίες και πολλές νύχτες περίμενε να αποκοιμηθώ εγώ, για να πάρει αυτή τη σειρά της να τον ακούει...
Όμως νομίζω πως η δασκάλα μου τα ξέρει όλα αυτά, όπως τα ξέρουν όλοι στη γειτονιά του Γκύζη και ίσως να ξέρει και περισσότερα από μένα, γιατί όταν της είπα ότι χάρη στη μαμά μου έχουμε αρκετά λεφτά και δεν μου χρειάζεται η τσάντα, γύρισε αλλού το πρόσωπο της και δάκρυσε.
Κι εγώ την τράβηξα από το μανίκι και της είπα – μην κλαις κύρια, γιατί μπορεί ο Χριστός να σταμάτησε στου Γκύζη, εγώ όμως θα συνεχίσω και θα πάω παραπέρα.
Ακόμα και αν είναι να το κάνω σαν τη μαμά μου...»

Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

12+1 ΚΟΛΠΑ ΓΙΑ ΚΑΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ...!


 1. Μετρήστε τα όμορφα πράγματα που 
συμβαίνουν στη ζωή σας και...εκφράστε ευγνωμοσύνη και εκτίμηση για ότι έχετε αποκτήσει (υλικό ή συναισθηματικό) μέχρι στιγμής.

2. Μείνετε αισιόδοξοι. Κρατήστε...
ημερολόγιο στο οποίο θα αναγράφετε τα όνειρα σας για ρο μέλλον καθώς και τα θετικά στοιχεία της κάθε κατάστασης στη ζωή σας.

3. Μη συγκρίνετε τον εαυτό σας με τους άλλους. Παραμείνετε μοναδικοί ως προς τα προβλήματα και τις ανταμοιβές σας δίχως να τα συγκρίνετε με αυτά των γύρω σας.

4. Προβάλλετε την καλή σας πλευρά, προσφέροντας στους άλλους με οποιοδήποτε τρόπο.

5. Φροντίστε για τη διατήρηση των σχέσεων σας. Επενδύστε χρόνο στα αγαπημένα σας πρόσωπα.

6. Αξιοποιήστε τον ελεύθερο σας χρόνο με πράγματα που σας διασκεδάζουν, όπως γυμναστική, θέατρο, καφές με έναν φίλο κ.λπ.

7. Αντλήστε χαρά από τα μικρά πράγματα της ζωής.

8. Βαλ’ τε στόχους και επιμείνετε μέχρι να τους ικανοποιήσετε.

9. Ανακαλύψτε τις προσωπικές σας άμυνες απέναντι στο άγχος και τις καθημερινές δυσάρεστες καταστάσεις.

10. Συγχωρήστε!!! Όλα τα υπόλοιπα συναισθήματα οργής και αγανάκτησης καταγράψτε τα σε ένα χαρτί.

11. Επενδύστε στην πνευματικότητα σας: διαβάστε βιβλία που θα διευρύνουν τους ορίζοντες σας.

12. Αποκτήστε την καλύτερη δυνατή σχέση με το σώμα σας. Γυμναστείτε και δοκιμάστε το διαλογισμό ή άλλες τεχνικές εκγύμνασης σώματος και πνεύματος.

13. ΧΑΜΟΓΕΛΑΣΤΕ!!! Βρείτε όσες περισσότερες αφορμές μπορείτε…


Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

ΣΚΟΝΗ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ...!

   Πιστεύω πως όλοι έχουμε ακούσει το τραγούδι των skorpions το Dust in the wind... Το συγκεκριμένο κομμάτι με άγγιξε από την πρώτη στιγμή που το άκουσα... Είναι ένα τραγούδι που με ταξιδεύει... Όποτε το ακούω περνάνε μπροστά μου εικόνες... ( Και λέω μακάρι να ήμουν τώρα δίπλα στην θάλασσα, με καλή παρέα, στη μέση μια φωτιά να ανάβει, κάποιος να παίζει κιθάρα και το ηλιοβασίλεμα να πέφτει αργά... Το ξέρω ότι είναι πολύ ρομαντικό αλλά αν δεν βάλουμε και λίγη φαντασία στην ζωή μας δεν κάνουμε τίποτα....)
   Λοιπόν... Όποιος έχει κάνει μετάφραση τους στίχους του μπορεί να με καταλάβει... Κάπου λέει ότι τα πάντα είναι σκόνη στον άνεμο και το μόνο που κρατάει για πάντα είναι ο ουρανός και η γη... Πόσο δίκιο έχει... Ότι και να κάνουμε μόνο αυτά θα μείνουν... λες και δεν περάσαμε ποτέ από εδώ... Και εμείς το μόνο που κάνουμε είναι να ασχολούμαστε με ανούσια πράγματα, γιατί πιστεύουμε ότι θα ζούμε για πάντα και για αυτά που έχουν αξία λέμε ότι θα τα κάνουμε αύριο και ως γνωστών αυτό το "αύριο" δεν έρχεται ποτέ....
    Σε ένα άλλο στιχάκι πιο κάτω λέει ότι όσα λεφτά και να έχεις δεν μπορείς να αγοράσεις ούτε μία στιγμή ευτυχίας.... Ξέρω ανθρώπους που λένε "μακάρι να ήμουν πλούσιος, να είχα πολλά λεφτά...σπίτια, αυτοκίνητα...κτλ" και όμως αν το δούμε από άλλη οπτική γωνία τα λεφτά το μόνο που προσφέρουν είναι υλικά αγαθά... δεν μπορεί κανείς να σου εγγυηθεί ότι οι άνθρωποι που θα είναι δίπλα σου θα σε αγαπούν για αυτό που είσαι ή για αυτά που θα τους παρέχεις.... Κατά την γνώμη μου τα λεφτά πρέπει να τα ξοδεύουμε για να ζούμε αξιοπρεπώς και όχι για φιγούρα όπως κάναμε τόσα χρόνια και να που καταντήσαμε... (Αλλά αυτό είναι ένα θέμα που δεν θέλω να το σχολιάσω) Το ζητούμενο είναι να καταλάβουμε το νόημα πίσω από τις λέξεις γιατί όπως και να το κάνουμε στο τέλος μένουν μόνο οι αναμνήσεις που θα έχουμε από αυτή την ζωή μας και τα συναισθήματα που προκαλέσαμε στους γύρω μας με τις πράξεις μας...
  Αλλά δεν θέλω να σας κουράζω άλλο με τις φλυαρίες μου και θα ήθελα να σας χαρίσω την μετάφραση από αυτό το υπέροχο τραγούδι και έναν σύνδεσμο για να το ακούσετε...


Κλείνω τα μάτια μου
Μόνο για μια στιγμή και η στιγμή έχει φύγει
Όλα τα όνειρά μου
Λάμπουν στα αποριμμένα μάτια μου

Σκόνη στον άνεμο
Το μόνο που είναι, είναι σκόνη στον άνεμο

Ίδιο παλαιό τραγούδι
Μόνο μια σταγόνα νερού στην απέραντη θάλασσα
Ότι και αν κάνουμε
Συντρίβεται στο έδαφος αν και αρνούμαστε να το δούμε

Σκόνη στον άνεμο
Το μόνο που είμαστε είναι σκόνη στον άνεμο

Τώρα
Μην περιμένετε άλλο
Τίποτα δεν διαρκεί για πάντα εκτός από την γη και τον ουρανό
Γλιστρά μακριά
Και όλα τα χρήματά σας ούτε ένα λεπτό δεν θα αγοράσουν

Σκόνη στον άνεμο
Το μόνο που είμαστε είναι σκόνη στον άνεμο
Σκόνη στον άνεμο
Τα πάντα είναι σκόνη στον άνεμο 



Τρίτη 15 Μαΐου 2012

ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ...!


  • Ψάχνω να βρω την ανθρωπιά, στο διάβα του αιώνα...       Αναζητώ μεσ' στ' άχυρα, κλωστή χωρίς βελόνα...
  • Από τα χρόνια τα παλιά όλοι οι ποιητάδες
    Εβρήκαν διαμαντόπετρες μέσα στσι μαντινάδες!!!
  • Δεν έχω το δικαίωμα να σ"αγαπώ μου λένε
    μα δεν κατέχουν τι φωτιές μες στο κορμί μου καίνε...
  • Θα σε αφήσω αμα θα βγεί ο ήλιος απ' τη δυση
    πραμα που ειναι αδύνατο δε το επιτρέπει η φύση!!!
  • Πρέπει δεν πρέπει σ’ αγαπώ ταιριάζει δεν ταιριάζει
    Τη γνώμη τση καρδιάς γρικώ του κόσμου δε με νοιάζει!!!
  • Πες τον το λόγο τον καλό και δε στοιχίζει πράμα
    Μπορεί να γίνει βάλσαμο στου αλλονού το δράμα!!!
  • Δάκρυ θα γίνω και θα ρθω στα μάτια σου να τρέξω
    γιατί μακριά σου δεν μπορώ ούτε στιγμή ν αντέξω!!!
  • Βήμα δεν κάνει η σκέψη μου να μην σε συναντήσει
    αφού δεν είχε τίποτα πριν από 'σένα ζήσει!!!
  • Αποβραδύς σε σκέφτομαι και έτσι με βρίσκει η μέρα,
    παρέα με τη σκέψη σου για πρώτη καλημέρα..!
  • Βασιλικέ αν κάτεχες ποια χέρια σε ποτίζουν
    έπρεπε τα κλωνάρια σου στον ουρανό να αγγίζουν!!!
  • Δεν έχω μάθει να ξεχνώ κι αν φύγω μη φοβάσαι
    δωμάτιο μες στην καρδιά σου ΄φτιαξα να κοιμάσαι!!!
  • Το δακρυ ειναι αχρωμο μα οντε θα κοκκινησει
    ειναι η στιγμη που η καρδια για παντα θα ραγισει!!!
  • Αν μ "αρνηθείς να μην το πεις ποτέ σου σε κανένα
    Να μην το μάθουνε πως ζω με όνειρα σβησμένα !!!
  • Το ξένο πράμα μη το θες γιατί δεν έχει χάρη
    και το δικό σου πρόσεχε άλλος να μη στο πάρει!!!
  • Η αμαρτία είναι γλυκιά την ώρα που την κάνεις
    μα ύστερα σαν πληρωμή πύρινο δάκρυ βγάνεις!!!
  • Όπως το αίμα που κυλά στις φλέβες του κορμιού μου...
    έτσι κι εσύ ασταμάτητα δε φεύγεις απ'το νου μου..!
  • Εγώ δεν έχω την καρδιά για να μου δίνει αίμα
    την εχω για να αγαπώ τους φίλους σαν ΕΣΕΝΑ!!!
  • Εγώ την βρήκα τη χαρά μέσα στα δυο σου μάτια
    και άσ" τσ άλλους να την ψάχνουνε σε πλούτη και παλάτια!!!
  • Μου 'κανες μάγια στην καρδιά κι οι φλέβες μου με καίνε
    μα τούτο 'δω το μαγικό έρωτα τονε λένε!!!
  • Στους φίλους τους αγαπητούς πού χουν μεγάλη αξία.
    Εύχομαι «Χρόνια πολλά! Μα πάνω απ΄όλα υγεία..!
  • Τον έρωτα πολέμησα και μ’ έχει τραυματίσει,
    και από τότε η πληγή δεν έχει ακόμα κλείσει!!!
  • Στείλε τη σκέψη μια βραδιά να τη φιλοξενήσω ,
    να δεις χαρές που θα κρατά όταν γυρίσει πίσω!!!
  • Ότι κι αν είναι ακριβό κοντά σου αξία χάνει
    Αφού μόνο το γέλιο σου ένα, πλανήτη κάνει!!!
  • Στην αγκαλια σου μια βραδια θέλω να μπω να κλαψω
    και με το δάκρυ σ΄αγαπώ στο στήθος σου να γράψω!!!








Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

Η EYTYXIA ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ ...!


Αυτό το ποίημα γράφτηκε από ένα κοριτσάκι που πεθαίνει πάσχοντας από 
καρκίνο 
και είναι σε ένα νοσοκομείο της Νέας Υόρκης. Οι γιατροί του δίνουν μόνο 
άλλους 6 μήνες ζωής. Και είναι το πιο κάτω.


SLOW DANCE

Παρακολούθησες ποτέ παιδιά στο λούνα-πάρκ?

ή άκουσες την βροχή να πέφτει στο χώμα?

Παρακολούθησες το τρελό πέταγμα μιας πεταλούδας?

Χάζεψες τον ήλιο καθώς ξεθωριάζει η νύχτα?

Καλύτερα να χαλαρώσεις.

Μην χορεύεις τόσο γρήγορα.

Η ζωή είναι μικρή.

Η μουσική δεν κρατάει για πάντα.

Τρέχεις αλαφιασμένος κάθε μέρα?

Όταν ρωτάς κάποιον «πως είσαι?»

Ακούς την απάντηση?

Όταν τελειώνει η μέρα πέφτεις στο κρεβάτι

αγκαλιά με σκέψεις για εκατοντάδες δουλειές

που στριφογυρίζουν στο κεφάλι σου?

Καλύτερα χαλάρωσε.

Μην χορεύεις τόσο γρήγορα.

Η ζωή είναι μικρή.

Είπες ποτέ στο παιδί σου «θα το κάνουμε αυτό αύριο»

και μέσα στην βιασύνη σου δεν είδες την λύπη του?

Έχασες επαφή Άφησες μια καλή φιλία να πεθάνει

επειδή ποτέ δεν είχες τον χρόνο να πάρεις ένα τηλέφωνο

και να πεις « γεια! » Καλύτερα χαλάρωσε.

Μην χορεύεις τόσο γρήγορα .

Η ζωή είναι μικρή

Η μουσική δεν κρατάει για πάντα.

Όταν τρέχεις παλαβωμένα για να πας κάπου

χάνεις τη μισή χαρά της διαδρομής.

Όταν όλο ανησυχείς και βιάζεσαι,

Είναι σα να πετάς ένα δώρο που δεν άνοιξες....

Η ζωή δεν είναι αγώνας ταχύτητας.

Γι' αυτό χαλάρωσε. Άκου την μουσική
Πριν τελειώσει το τραγούδι.





Παρασκευή 20 Απριλίου 2012

ΑΠΟ ΠΟΥ ΠΗΡΑΝ ΤΟ ΌΝΟΜΆ ΤΟΥΣ ΟΙ 12 ΜΗΝΕΣ...!


IΑΝΟΥΑΡΙΟΣ: Ο πρώτος μήνας του χρόνου πήρε το όνομά του από τον… θεό των Ρωμαίων τον Ιανό (Janus). Ο Ιανός ήταν θεός με δύο πρόσωπα, τα οποία κοίταζαν σε αντίθετες κατευθύνσεις, γι αυτό τον αποκαλούσαν και Janus bifrons δηλαδή διπρόσωπο Ιανό. Τα δυο του πρόσωπα συμβόλιζαν την αρχή και το τέλος, τη νιότη και το γήρας, την είσοδο και την έξοδο. Γι αυτό και του αφιέρωσαν τον Ιανουάριο που σαν πρώτος μήνας του χρόνου, κοίταζε προς τον προηγούμενο χρόνο και προς τον επόμενο. 




ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ : Το όνομά του προέρχεται από το λατινικό ρήμα februare που σημαίνει καθαρίζω, εξαγνίζω. Ήταν αφιερωμένος στο θεό του Άδη Φέβρουο και στους νεκρούς γι αυτό και στη διάρκεια του οι Ρωμαίοι διοργάνωναν τελετές καθαρμών και εξαγνισμών. Με το παλαιότερο ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο τελευταίος μήνας του χρόνου και οι άνθρωποι έπρεπε να μπουν στον καινούργιο χρόνο καθαροί και αμόλυντοι. Με την καθιέρωση του Ιουλιανού ημερολογίου το 46 π.Χ. περιορίστηκαν οι ημέρες του από 30 σε 29 και την εποχή του αυτοκράτορα Αύγουστου του αφαιρέθηκε άλλη μια μέρα η οποία προστέθηκε στον Αύγουστο και έτσι έχει 28 ημέρες, και 29 κάθε τέσσερα χρόνια, οπότε το έτος αντί 365 ημέρες έχει 366 και ονομάζεται δίσεκτο από το bis sextus (δις έκτη) δηλαδή δύο φορές η 24η του μήνα που ήταν η έκτη μέρα πριν από τις Καλένδες του Μαρτίου. Εμείς, τον λέμε Φλεβάρη επειδή τότε ανοίγουν οι φλέβες της γης, δηλαδή αναβρύουν πολλά νερά, τον λέμε και Κουτσοφλέβαρο, επειδή έχει λιγότερες μέρες.





ΜΑΡΤΙΟΣ : Κατά το αρχαίο ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο πρώτος μήνας του χρόνου και ονομαζόταν Primus. Μετά το 46 π.Χ. ονομάστηκε Μάρτιος, έγινε ο τρίτος μήνας του χρόνου, αφιερωμένος στον θεό Μαρς που αρχικά ήταν ο θεός της γονιμότητας και των αγρών αλλά αργότερα ταυτίστηκε με τον Άρη θεό του πολέμου. Ήταν πατέρας του Ρέμου και του Ρωμύλου και γενάρχης των Ρωμαίων. Είναι ο πρώτος μήνας της Άνοιξης και στις 21 Μαρτίου είναι η εαρινή ισημερία. Οι Έλληνες του έχουν δώσει πολλά ονόματα, όπως “ανοιξιάτης” επειδή φέρνει την άνοιξη, “γδάρτης”, “παλουκοκαύτης” και “πεντάγνωμος” επειδή ο καιρός είναι άστατος, “βαγγελιώτης” από τη γιορτή του Ευαγγελισμού, “πενταγιόματο” (δηλ. πέντε γεύματα) στην ορεινή Πελοπόννησο. Την 1η του Μάρτη, τα παιδιά δένουν στο χέρι τους το “μάρτη” ή “μαρτιά” ένα κορδόνι από κόκκινη και άσπρη κλωστή, για να μη τα κάψει ο μαρτιάτικος ήλιος.





ΑΠΡΙΛΙΟΣ : Είναι ο τέταρτος μήνας του χρόνου. Το όνομά του προέρχεται από το λατινικό ρήμα aperio που σημαίνει “ανοίγω” γιατί τότε ανοίγει ο καιρός και ανθίζουν τα λουλούδια. Ήταν αφιερωμένος στην θεά Αφροδίτη. Τον λέμε Ανοιξιάτη, Λαμπριάτη από τη μεγάλη γιορτή του Πάσχα και Αϊγιωργίτη από την γιορτή του Αγίου Γεωργίου. Την Πρωταπριλιά συνηθίζουμε να λέμε αθώα ψέματα και να κάνουμε ανώδυνες φάρσες, ένα έθιμο που μας έχει έρθει από τη δυτική Ευρώπη και που έγινε περισσότερο γνωστό περί το 1880 μέσω της “Εφημερίδας” του Κορομηλά.





ΜΑΪΟΣ : Ο πέμπτος μήνας του χρόνου πήρε το όνομά του από την ρωμαϊκή θεότητα Maja (Μάγια). Το όνομα Maja προήλθε από τη λέξη Μαία (τροφός) τη μητέρα του θεού Ερμή στον οποίο ήταν αφιερωμένος. Είναι ο μήνας των λουλουδιών και την 1η Μαΐου πλέκουμε στεφάνια με λουλούδια και τα κρεμάμε στις εξώπορτες μέχρι τις 24 Ιουνίου που τα καίμε στις φωτιές του Άι- Γιάννη. Η Πρωτομαγιά έχει χαρακτηριστεί ως παγκόσμια ημέρα αργίας και διεκδικήσεων των εργατών γι αυτό την ονομάζουμε και “Εργατική Πρωτομαγιά”. Τη 2η Κυριακή του Μαΐου είναι η “Γιορτή της Μητέρας”. Κατά το τριήμερο 21-23 γίνονται “Τα Αναστενάρια” προς τιμή των Αγίων Κωνασταντίνου και Ελένης. Στο τελετουργικό τους περιλαμβάνουν εκστατικούς χορούς, πομπικές περιφορές εικονισμάτων αλλά κυρίως πυροβασία δηλαδή περπάτημα πάνω σε αναμμένα κάρβουνα. Τον λένε και Κερασάρη γιατί τότε βγαίνουν τα κεράσια.





ΙΟΥΝΙΟΣ : Ο έκτος μήνας του έτους, ήταν αφιερωμένος από τους Ρωμαίους στη θεά Juno (Ήρα), σύζυγο του Jupiter (Δίας), προστάτιδα του οίκου και του γάμου. Κατά μία άλλη εκδοχή, πήρε το όνομά του από τον Λεύκιο Ιούνιο Βρούτο. Αυτός ανέτρεψε τον βασιλιά Ταρκύνιο τον Υπερήφανο το 510 π.Χ., εγκαθίδρυσε τον θεσμό της Υπατείας, θεμελίωσε τη Δημοκρατία και έγινε ο πρώτος Ύπατος της Ρώμης. Στις 21 Ιουνίου είναι το θερινό ηλιοστάσιο, οπότε ξεκινά επίσημα το καλοκαίρι, ενώ έχουμε τη μεγαλύτερη σε διάρκεια ημέρα στο βόρειο ημισφαίριο και την μικρότερη στο νότιο. Λέγεται θεριστής γιατί κατά τη διάρκεια του γίνεται ο θερισμός του σταριού, ορνιαστής ή ρινιαστής γιατί γίνεται τεχνητή γονιμοποίηση των ήμερων συκιών με ορνιούς δηλαδή καρπούς άγριας συκιάς. 





ΙΟΥΛΙΟΣ : Ο έβδομος μήνας του έτους έχει 31 ημέρες και είναι αφιερωμένος στον Ιούλιο Καίσαρα ο οποίος θεωρείται ένας από τους τρεις μεγάλους στρατηλάτες του αρχαίου κόσμου.Ήταν εξαιρετικά ευφυής πολιτικός, στρατιωτικός, νομοθέτης, ρήτορας, ιστορικός, ανέβηκε σε όλα τα αξιώματα και άφησε σημαντικό έργο. Τον Ιούλιο, οι Ρωμαίοι τον έλεγαν Quintilis επειδή κατά το ημερολόγιο του Νουμά Πομπιλίου ήταν ο πέμπτος μήνας του έτους με πρώτο το Μάρτιο. Το 153 π.Χ. ως πρώτη ημέρα του έτους ορίστηκε η 1η Ιανουαρίου. Το 46π.Χ., ο Ιούλιος Καίσαρας ανέθεσε στον Σωσιγένη να αναμορφώσει το ρωμαϊκό ημερολόγιο το οποίο βασιζόταν στις φάσεις της σελήνης αλλά οι ατέλειες που είχε, είχαν σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθούν μεγάλες αποκλίσεις στην εαρινή ισημερία. Στο νέο ημερολόγιο, που ονομάστηκε Ιουλιανό, προστέθηκαν 80 ημέρες που δεν είχαν καταμετρηθεί και το έτος 46 ονομάστηκε “έτος σύγχυσης” διότι είχε 445 ημέρες. Ο Ιούλιος είναι ένας μήνας με πολλές γιορτές και πανηγύρια, όπως της Αγίας Κυριακής στις 7, της Αγίας Μαρίνας στις 17 που είναι προστάτιδα των παιδιών, του Προφήτη Ηλία στις 20, της Αγίας Παρασκευής στις 26 που προστατεύει τα μάτια, του Αγίου Παντελεήμονα στις 27. Τον λέμε και Αλωνάρη επειδή κατά τη διάρκειά του γίνεται το αλώνισμα του σταριού.





ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ : Ο Αύγουστος οφείλει το όνομά του στον αυτοκράτορα Οκταβιανό ο οποίος τιμήθηκε από την Σύγκλητο με το προσωνύμιο Αύγουστος που σημαίνει σεβαστός. Η ηγεμονία του ήταν η αφετηρία μιας σχετικά ειρηνικής περιόδου για την αυτοκρατορία που έγινε γνωστή ως Pax Romana. Δημιούργησε μεγάλο έργο, όπως κατασκευή οδικού δικτύου, μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, ώθηση στα γράμματα και τις τέχνες,συγκρότηση μόνιμου στρατού κ.λπ. Ο Οκταβιανός ήταν ανηψιός του Ιούλιου Καίσαρα και εξίσου σημαντική προσωπικότητα με εκείνον. Του αφιέρωσαν τον μήνα Sextilis (έκτος) των Ρωμαίων στον οποίο έδωσαν 31 ημέρες (γιατί θεωρούσαν ότι ήταν υποτιμητικό να έχει λιγότερες ημέρες από τον Ιούλιο), παίρνοντας μία ημέρα από τον Φεβρουάριο ο οποίος έτσι έμεινε με 28 ημέρες. Τον Αύγουστο γίνονταν παλαιότερα προγνώσεις του καιρού με τα “μερομήνια”, δηλαδή το πρώτο δωδεκαήμερο του Αυγούστου χρησίμευε για να προβλέψουν τον καιρό όλης της χρονιάς. Έτσι τα καιρικά φαινόμενα της 1ης Αυγούστου θα ήταν ο καιρός που θα επικρατούσε το Σεπτέμβρη, της 2ης Αυγούστου του Οκτώβρη κ.λπ. Τον Αύγουστο τον λέμε και Συκολόγο γιατί τότε ωριμάζουν τα σύκα αλλά και Δριμάρη από τις δρίμες (ξωτικά) που τις 6 πρώτες μέρες του Αυγούστου επηρεάζουν τα νεράκαι τότε δεν πρέπει να κολυμπάς ή να πλένεις ρούχα. Ο Αύγουστος είναι ο μήνας της Παναγίας με τη μεγάλη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου. 





ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ : Ο Σεπτέμβριος κατείχε την έβδομη θέση στη σειρά των μηνών, όπως δείχνει και το όνομά του καθώς septem στα λατινικά σημαίνει επτά. Όταν όμως καθιερώθηκε το ιουλιανό ημερολόγιο με πρώτο μήνα του έτους τον Ιανουάριο ο Σεπτέμβριος έγινε ένατος. Η 1η του Σεπτέμβρη θεωρείται η αρχή του εκκλησιάστικού έτους, αποτελεί την Αρχή της Ινδίκτου, από την λατινική λέξη indictio (επιβολή φόρου), την οποία εισήγαγε ο Καίσαρας Αύγουστος όταν διέταξε να γίνει γενική απογραφή των κατοίκων του Ρωμαϊκού κράτους και να εισπραχθούν φόροι την 1η του Σεπτέμβρη. Η Ινδικτιώνα είναι τρόπος μέτρησης του χρόνου ανά 15ετίες με αφετηρία την γέννηση του Χριστού ή από το 3 π.Χ. Η 23η του Σεπτέμβρη, γενέθλια ημέρα του αυτοκράτορα της Ρώμης Οκταβιανού, καθορίστηκε ως Πρωτοχρονιά και ως Αρχή της Ινδίκτου. Η Εκκλησία σ’ αυτή την Πρωτοχρονιά τοποθέτησε τη γιορτή της σύλληψης του Προδρόμου, που αποτελεί το πρώτο γεγονός της ευαγγελικής ιστορίας, ενώ το 462 μ.Χ. η εκκλησιαστική Πρωτοχρονιά μετατέθηκε την 1η Σεπτεμβρίου για πρακτικούς λόγους. Τον Σεπτέμβριο αρχίζει και το γεωργικό έτος καθώς τότε ξεκινούν όλες οι αγροτικές εργασίες. Λέγεται και Τρυγητής γιατί τότε γίνεται ο τρύγος των αμπελιών ενώ αρχίζει η σπορά και το όργωμα. Στις 2 του Σεπτέμβρη είναι η γιορτή του Αγίου Μάμα που θεωρείται προστάτης των βοσκών. Στις 14 του Σεπτέμβρη είναι η μεγάλη γιορτή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού. Στις 23 του μήνα είναι η φθινοπωρινή ισημερία και η νύχτα θα έχει μεγαλύτερη διάρκεια από την ημέρα έως την εαρινή ισημερία.







ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ : Από την λέξη octo που σημαίνει οκτώ πήρα ο Οκτώβριος το όνομά του μια και στο παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο όγδοος μήνας. Το 46 π.Χ. με την αλλαγή του ημερολογίου έγινε ο δέκατος μήνας αλλά κράτησε το όνομά του. Το Ιουλιανό ημερολόγιο είχε απόκλιση μίας ημέρας κάθε 128 χρόνια από το πραγματικό τροπικό έτος και έτσι το 1582 καταμετρήθηκαν 10 ημέρες απόκλισης, οπότε ο Πάπας Γρηγόριος ο 13ος θέσπισε το Γρηγοριανό ημερολόγιο τον Οκτώβριο του 1582 και την 4η Οκτωβρίου αυτού του έτους την διαδέχτηκε η 15η Οκτωβρίου αντί της 5ης για να αφαιρεθούν οι 10 ημέρες οι οποίες είχαν καταμετρηθεί χωρίς ωστόσο να έχουν διανυθεί και να επανέλθει η εαρινή ισημερία στην 21η Μαρτίου. Τον Οκτώβριο τον λέμε και Βροχάρη για τις ευεργετικές για τους γεωργούς βροχές του. Ακόμα τον ονομάζουμε Σποριά ή Σπαρτό γιατί αρχίζει η σπορά στους αγρούς, αλλά και Άι-Δημητριάτη για τη μεγάλη γιορτή του Αγίου Δημητρίου. Ο Οκτώβριος είναι ο μήνας των χρυσανθέμων.





ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ : Είναι ο ενδέκατος μήνας του έτους σύμφωνα με το τωρινό ημερολόγιο, αλλά κατά το παλαιό ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν ο ένατος μήνας γι αυτό και το όνομά του προέρχεται από τον αριθμό εννέα που στα λατινικά είναι novem. Είναι ο τελευταίος μήνας του φθινοπώρου και ο μήνας που αρχίζει η συγκομιδή της ελιάς ενώ τελειώνει η σπορά και τα κοπάδια κατεβαίνουν στα χειμαδιά τους να ξεχειμωνιάσουν. Το πρώτο δεκαπενθήμερο του Νοέμβρη βασιλεύει η Πούλια (πλειάδες) γεγονός που σηματοδοτεί τον ερχομό του χειμώνα. Τον λέμε Κρασομηνά γιατί ανοίγονται τα καινούργια κρασιά, Ανακατωμένο γιά τον άστατο καιρό του, Χαμένο γιατί είναι μεγάλες οι νύχτες του και οι μικρότερες στη διάρκεια του έτους οι μέρες του, αλλά και Αρχαγγελίτη από τη μεγάλη γιορτή των Αρχαγγέλων Γαβριήλ και Μιχαήλ στις 8 Νοεμβρίου. Έχει πάρα πολλές θρησκευτικές γιορτές όπως του Αγίου Μηνά, των Αγίων Αναργύρων, των Αγίων Ακινδύνων, του Αγίου Φιλίππου, του Αγίου Ανδρέα, τα Εισόδια της Θεοτόκου, της Αγίας Αικατερίνης κ.λπ.





ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ : Ο τελευταίος μήνας του έτους, ο πρώτος του χειμώνα, ο δέκατος του παλιού ρωμαϊκού ημερολογίου από όπου πήρε και το όνομά του. Decem στα λατινικά είναι το δέκα. Είναι ένας μήνας γεμάτος από γιορτές, του Αγίου Νικολάου, του Αγίου Σάββα, της Αγίας Βαρβάρας, του Αγίου Σπυρίδωνα, του Αγίου Ελευθερίου και άλλες με μεγαλύτερη την γιορτή της γέννησης του Χριστού, τα Χριστούγεννα στις 25 του μήνα. Τον λένε και Χιονιά, Ασπρομηνά, Χριστουγεννιάτη, Χριστιανάρη, Δεκέμπρη, Άι-Νικολιάτη. Είναι ο μήνας με τις λιγότερες ώρες φωτός στο βόρειο ημισφαίριο και τις περισσότερες ώρες φωτός στο νότιο ημισφαίριο μια και ο ήλιος έχει τώρα τη μεγαλύτερη απόκλιση νότια του Ισημερινού. Στις 22 του μηνός είναι το χειμερινό ηλιοστάσιο οπότε η απόκλιση του ήλιου νότια του Ισημερινού αρχίζει να λιγοστεύει και έτσι αρχίζει να μεγαλώνει η ημέρα και να μικραίνει η νύχτα. Κατά την παράδοση στις 25 του μήνα ξεχύνονται οι καλλικάντζαροι στον επάνω κόσμο και παραμένουν μέχρι τα Φώτα οπότε εξαφανίζονται με τον αγιασμό των υδάτων. Είναι δαιμόνια τα οποία βγαίνουν από τη γη αυτό το δωδεκαήμερο που τα νερά είναι αβάπτιστα για να πειράξουν τους ανθρώπους. Φοβούνται τις φωτιές και τα κουδούνια, γι αυτό σε πολλές περιοχές της Ελλάδας ανάβουν φωτιές και τραγουδάνε χτυπώντας κουδούνια.



Τρίτη 17 Απριλίου 2012

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟ...!

Σήμερα 17/4/2012 η Ελληνική μουσική σκηνή, όλοι οι Έλληνες που κατοικούν στην Ελλάδα και οι Έλληνες του εξωτερικού πενθούν γιατί το ξημέρωμα έφυγε από την ζωή ένας καλλιτέχνης με ήθος και αρχές... Δεν πρέπει να υπάρχει άνθρωπος σε αυτή την χώρα που να μην έχει ακούσει έστω ένα τραγούδι του και να μην τον έχουν αγγίξει η στίχοι και η ξεχωριστή φωνή του...


Κάποια από την δισκογραφία που άφησε πίσω του:



  • 1970 Λαϊκή παρέλαση
  • 1971 Δημήτρης Μητροπάνος Νο1
  • 1972 Άγιος Φεβρουάριος
  • 1973 Ο δρόμος για τα Κύθηρα
  • 1974 Νεκρικοί Διάλογοι, Κυρά ζωή
  • 1975 Σκόρπια φύλλα, Τσιμεντένια πρόσωπα
  • 1976 Λαϊκά '76
  • 1977 Τα παιδιά της πιάτσας, Ερωτικά λαϊκά
  • 1978 Παράπονο
  • 1979 14 Ζεϊμπέκικα
  • 1980 Πορτραίτο, Λαϊκά του σήμερα
  • 1981 Τα συναξάρια
  • 1982 Τα λαϊκά της νύχτας
  • 1982 Τα 14 χασάπικα
  • 1983 Λαϊκές στιγμές
  • 1984 Τα πικροσάββατα, Τα λαϊκά της νύχτας Νο 2, Όταν μιλούν τα τέλια, Ακόμα μια μέρα
  • 1985 Τα νυχτέρια μας, Για τα παιδιά, 15 χρόνια Δημήτρης Μητροπάνος
  • 1986 Τα ζημιάρικα, Αγάπη μου αγέννητη, Τ' ανάρπαχτα
  • 1987 Ένας καινούριος άνθρωπος, 16 από τα ωραιότερα τραγούδια μου, Το δικό μας τραγούδι
  • 1988 Καινούρια χρώματα
  • 1989 Μια νύχτα στον παράδεισο, Εμείς οι δυο, Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του, Πριν τελειώσει η νύχτα
  • 1990 20 μεγάλες επιτυχίες, Εσύ λέγε με έρωτα
  • 1991 Στα ξενυχτάδικα της αγκαλιάς σου, Μια νύχτα στο Λυκαβηττό, Πάρε αποφάσεις
  • 1992 Οι μεγάλες επιτυχίες
  • 1993 Ο Μητροπάνος τραγουδάει Σπανό
  • 1994 Η εθνική μας μοναξιά, 24 Ζεϊμπέκικα, Παρέα μ' έναν ήλιο
  • 1995 Τα 45άρια του Δημήτρη Μητροπάνου
  • 1996 30 χρόνια Δ. Μητροπάνος, τα λαϊκά μιας ζωής, ΖΟΟΜ '96, 16 χασάπικα, Τα ερωτικά, Τα πρώτα μου τραγούδια/1967-1975, Στου αιώνα την παράγκα
  • 1997 Ψάξε στ' όνειρό μας
  • 1998 Τα μεγάλα λαϊκά, Του έρωτα & της φυγής
  • 1999 Εντελβάις
  • 2001 Στης ψυχής το παρακάτω
  • 2003 Θα είμαι εδώ
  • 2004 Υπάρχει και το ζεϊμπέκικο
  • 2005 Πες μου τ' αληθινά σου
  • 2007 Για την καρδιά ενός αγγέλου
  • 2008 Στη Διαπασών
  • 2009 Τα τραγούδια της ζωής μου
  • 2011 Εδώ Είμαστε

ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟ...εσύ μας αναζητούσες στην Σαλλονίκη ξημερώματα...εμείς σε καμαρώναμε όταν έκανες μια σταση εδώ να βγεις στο δρόμο να χορέψεις ένα ζειμπέκικο, όλοι μας αναρωτηθήκαμε πως η ανάγκη γίνεται ιστορία και ανατριχιάζαμε με τα λαδάδικα...εσένα όμως και ο θάνατος σου φαίνεται γιορτή....και φυσικά γιορτάζεις μόνο όταν πονάς...μια εκδρομή είναι η ζωή ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟ....καλό ταξίδι σε έναν τεράστιο καλλιτέχνη ,σε μια απίστευτη φωνή που τα τραγούδια του θα μεγαλώσουν και τις επόμενες γενιές...!