Η λίστα ιστολογίων μου

Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ...!


Ο Γιάννης άρχισε την ημέρα του νωρίς βάζοντας το ξυπνητήρι του
(MADE IN SWITCHERLAND) για τις 6 το πρωί ...

σηκώθηκε από το κρεβάτι του
(MADE IN SWEDEN )

Έφτιαξε τον καφέ του
(PRODUCED IN BRASIL)

Ξυρίστηκε με την ηλεκτρική του μηχανή
(MADE IN GERMANY)

Έβαλε αποσμητικό
(MADE IN BELGIUM )

Φόρεσε το πουκάμισό του
(MADE IN TURKEY),

Φόρεσε εσώρουχο
(MADE IN BAGLADESH)

Τα jeans με φίρμα
(MADE IN SRI LANKA)

Κάλτσες
(MADE IN EGUPT)

Παπούτσια
(MADE IN ITALY)

Έφτιαξε τα αυγά του στην καινούργια ηλεκτρική κουζίνα
(MADE IN KOREA)

ΕΦΑΓΕ ΛΙΓΟ ΤΥΡΙ GOODA ΟΛΛΑΝΔΙΑΣ KAI ΜYLNER ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ

ΜΑΖΙ ΜΕ ΛΟΥΚΑΝΙΚΟ ΦΡΑΚΦΟΥΡΤΗΣ, ΚΑΙ ΤΟΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ

ΜΕΤΑ ΔΥΟ ΜΗΛΑ ΧΙΛΗΣ, ΕΝΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ

Έριξε μία ματιά στο laptop του
(MADE IN JAPAN)

Ήλεγξε τα emails του κοιτάζοντας συγχρόνως το ρολόι του
(MADE IN TAIWAN).

Μετά κλείδωσε την πόρτα
(MADE IN CANADA),

Ενεργοποίησε το συναγερμό
(MADE IN USA)

μπήκε στο αυτοκίνητό του
(MADE IN SPAIN)

το γέμισε με βενζίνη
(από SAUDI ARABIA)

και συνέχισε το ψάξιμο για μια καλή δουλειά στην ΕΛΛΑΔΑ.

Στο τέλος μιάς ακόμα άκαρπης και αποκαρδιωτικής προσπάθειας για εύρεση εργασίας

και αφού εκτύπωσε μερικά ακόμα αντίγραφα συστατικών επιστολών σε εκτυπωτή(made in MALAYSIA),

ο Γιάννης αποφάσισε να ξεκουραστεί λίγο. Έβαλε τις παντούφλες του(MADE IN BRAZIL),

Άνοιξε μια μπύρα
(MADE IN ENGLAND)

έφαγε μια μπριζόλα
(PRODUCED IN BULGARIA )

και άνοιξε την τηλεόραση
(MADE IN INDONESIA).

Καθώς παρακολουθούσε τα ΤΟΥΡΚΙΚΑ σίριαλ προσπαθούσε να σκεφτεί τι διάολο φταίει και δεν μπορεί να βρεί μιά δουλειά στην ΕΛΛΑΔΑ...



Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

Όταν ο Τσάρλυ Τσάπλιν γιόρταζε τα 70α του γενέθλια, μίλησε στους φίλους του με τα παρακάτω λόγια.:



Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, μπόρεσα να καταλάβω ότι ο συναισθηματικός πόνος και... η θλίψη απλώς με προειδοποιούσαν να μη ζω κόντρα στην αλήθεια της ζωής μου. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΤΗΤΑ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα σε τι δύσκολη θέση ερχόταν κάποιος, όταν του επέβαλα τις επιθυμίες μου. Ακόμα περισσότερο όταν δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή και ούτε ήταν έτοιμος ο άλλος, ακόμα κι αν αυτός ήμουν εγώ. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να λαχταρώ για μια άλλη ζωή και έβλεπα γύρω μου ότι τα πάντα μου έλεγαν να μεγαλώσω. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΩΡΙΜΟΤΗΤΑ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα ότι σε κάθε περίπτωση ήμουν στο κατάλληλο μέρος και πάντα στην κατάλληλη στιγμή. Αυτό με έκανε να γαληνέψω. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΛΗΘΕΙΑ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, έπαψα να στερούμαι τον ελεύθερό μου χρόνο και να κάνω μεγαλόπνοα σχέδια για το μέλλον. Σήμερα κάνω μόνο αυτό που μου αρέσει και με γεμίζει χαρά, αυτό που αγαπώ και κάνει την καρδιά μου να γελά. Με το δικό μου τρόπο και με τους δικούς μου ρυθμούς. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, απελευθερώθηκα από ό,τι δεν ήταν υγιεινό για μένα. Από φαγητά, πράγματα, άτομα, καταστάσεις και οτιδήποτε με απομάκρυνε από τον εαυτό μου. Παλιά αυτό το έλεγα «υγιή εγωισμό». Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, αρνήθηκα να συνεχίσω να ζω στο παρελθόν και να ανησυχώ για το μέλλον μου. Τώρα ζω κάθε μέρα την κάθε στιγμή που ξέρω ότι ΟΛΑ συμβαίνουν. Σήμερα ξέρω ότι αυτό το λέμε ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, συνειδητοποίησα ότι οι σκέψεις μου με έκαναν ένα άτομο μίζερο και άρρωστο. Όταν επικαλέστηκα τη δύναμη της καρδιάς μου η λογική μου βρήκε ένα πολύτιμο σύμμαχο. Σήμερα αυτό το λέω ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ.

Όταν άρχισα να αγαπώ τον εαυτό μου πραγματικά, κατάλαβα ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε τις αντιπαραθέσεις, τις συγκρούσεις και οποιαδήποτε προβλήματα αντιμετωπίζουμε με τον εαυτό μας ή με τους άλλους. Αυτό το λέμε ΑΥΤΟΕΚΤΙΜΗΣΗ.

Ξέρω ότι από τις εκρήξεις στο Σύμπαν γεννιούνται νέα αστέρια. Σήμερα ξέρω ότι ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ.



Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2014

Η ζωή είναι ένα δώρο...!


Σήμερα, προτού σκεφτείτε να πείτε μια κακή κουβέντα -
σκεφτείτε κάποιον που δεν μπορεί να μιλήσει.

Πριν να παραπονεθείτε για τη γεύση του φαγητού σας
σκεφτείτε κάποιον που δεν έχει να φάει.

Πριν να παραπονεθείτε για τον άντρα ή τη γυναίκα σας-
Σκεφτείτε κάποιον που φωνάζει στο Θεό για έναν σύντροφο.

Σήμερα, πριν να παραπονεθείτε για τη ζωή σας-
σκεφτείτε κάποιον που πήγε πάρα πολύ νωρίς στον ουρανό.

Πριν να νευριάζετε για το βρώμικο σπίτι σας, γιατί κάποιος δεν το καθαρίσε καλά -
Σκεφτείτε τους ανθρώπους που ζουν στους δρόμους.

Πριν να κλαψουρίζετε για την απόσταση που οδηγείτε να πάτε στη δουλειά-
Σκεφτείτε κάποιον που περπατά την ίδια απόσταση με τα πόδια .

Και όταν είστε κουρασμένοι και διαμαρτύρεστε για τη δουλειά σας-
σκεφτείτε τους άνεργους , τα άτομα με αναπηρία και όσους επιθυμούσαν να είχαν τη δουλειά σας.

Και όταν νομίζεις πως είσαι δυστυχισμένος...
Βάλε ένα χαμόγελο στο πρόσωπο σου και να ευχαριστάς τον Θεό που είσαι ζωντανός και υπάρχεις...



Ο Joshua Bell στο μετρό...!

Ένας άντρας στέκεται σε ένα σταθμό του μετρό στην Washington DC και άρχισε να παίζει βιολί.
Είναι ένα κρύο πρωινό του Γενάρη. Ο άντρας παίζει έξι κομμάτια Bach για περίπου 45 λεπτά. Μέσα σ' αυτό το χρονικό διάστημα, δεδομένου ότι είναι ώρα αιχμής, υπολογίστηκε ότι χιλιάδες άτομα πέρασαν από το σταθμό, οι περισσότεροι από αυτούς καθ' οδόν για τις εργασίες τους.
Τρία λεπτά πέρασαν και ένας μεσήλικας προσέχει πρώτος τον μουσικό, επιβραδύνει, σταματά τελείως για λίγα δευτερόλεπτα και κατόπιν προχωρά βιαστικός για να ανταποκριθεί στο πρόγραμμά του.
Ένα λεπτό αργότερα, ο βιολιστής εισπράττει το πρώτο του δολάριο από μια γυναίκα που ρίχνει τα χρήματα χωρίς να σταματήσει.
Λίγα λεπτά αργότερα, κάποιος ακουμπά στον τοίχο για να τον ακούσει, αλλά πολύ σύντομα κοιτά το ρολόι του και συνεχίζει να περπατά. Έχει προφανώς αργήσει.
Ο μόνος που αφιερώνει περισσότερο χρόνο και προσοχή είναι ένα αγόρι 3 ετών. Η μητέρα του τον τραβολογάει να προχωρήσουν, αλλά το παιδί φαίνεται αποφασισμένο να εξετάσει το βιολιστή. Τέλος, η μητέρα σπρώχνει δυνατά το παιδί που αναγκάζεται να φύγει γυρνώντας το κεφάλι όλη την ώρα προς τον βιολιστή. Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται και με άλλα παιδιά. Όλοι οι γονείς, χωρίς εξαίρεση, τα αναγκάζουν να ξεκολλήσουν από το βιολιστή και να συνεχίσουν το δρόμο τους.
Στα 45 λεπτά που έπαιξε ο μουσικός, μόνο 6 άτομα στάθηκαν για λίγο να ακούσουν. Περίπου 20 άνθρωποι έριξαν λεφτά, χωρίς όμως να σταματήσουν ή να ανακόψουν το ρυθμό βαδίσματός τους. Ο μουσικός συγκέντρωσε 32 δολάρια. Όταν τελείωσε το παίξιμο του κι έπεσε σιωπή στο σταθμό, κανείς δεν το πρόσεξε. Κανείς δε χειροκρότησε, ούτε υπήρξε οποιαδήποτε ένδειξη αναγνώρισης του ταλέντου και της αξίας του.
Κανείς δεν το ήξερε, αλλά ο βιολιστής αυτός ήταν ο Joshua Bell, ένας από τους καλύτερους μουσικούς στον κόσμο. Έπαιξε ένα από τα πιο δύσκολα κομμάτια που έχουν γραφτεί ποτέ με ένα βιολί αξίας 3.5 εκατομμυρίων δολαρίων.
Δύο ημέρες πριν από την <<παράστασή>> του στο μετρό, ο Joshua Bell έπαιξε σε μία sold out συναυλία σε ένα θέατρο στη Βοστώνη, όπου οι τιμές των εισιτηρίων κυμαίνονταν γύρω στα 100 δολάρια.
Αυτή είναι μια αληθινή ιστορία.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ :
Αν δεν έχουμε ένα λεπτό για να σταματήσουμε και να ακούσουμε έναν από τους καλύτερους μουσικούς του κόσμου να παίζει την καλύτερη μουσική που έχει γραφτεί ποτέ, πόσα άλλα πράγματα χάνουμε;




Ο παπάς, η πλημμύρα και ο Θεός...!

Μια φόρα και ένα καιρό σε κάποιο μέρος του κόσμου ξέσπασε καταιγίδα με πολλές βροχές...
Στην μέση μιας πόλης ένας άξιος ιερέας πολύ πιστός και με έντιμο βίο προσεύχεται στον Θεό και του ζητάει βοήθεια ενώ το νερό έχει φτάσει ως την μέση του , από κει περνάει μια βάρκα και του φωνάζουν "πάτερ πάτερ ανέβα πάνω να γλυτώσεις" , αυτός τους απαντάει "σας ευχαριστώ αλλά προσεύχομαι στο Θεό και θα με βοηθήσει" , φεύγει η βάρκα και ο ιερέας συνεχίζει τις προσευχές... 
Μετά από κάποια ώρα και ήδη το νερό να έχει φτάσει ως το στήθος του ιερέα περνάει μια δεύτερη βάρκα και του φωνάζει "πάτερ ανέβα θα πνιγείς" , ο ιερέας όμως πιστός στον Θεό του απαντάει "έχω εμπιστοσύνη στο Θεό δεν θα με εγκαταλείψει" έτσι η βάρκα φεύγει και ο ιερέας συνεχίζει τις προσευχές μετά από λίγο μια Τρίτη βάρκα και με το νερό ήδη στα χείλη του ιερέα του φωνάζουν και πάλι για να τον πάρουν και αυτοί, παίρνουν την ίδια απάντηση και φεύγουν... Μετά από λίγο ο ιερές πνίγηκε...
Φτάνοντας ο ιερέας στην πύλη του παραδείσου τον περιμένει ο Άγιος Πέτρος και τον οδηγεί μπροστά στον Θεό , ο Θεός μόλις τον βλέπει και τον αγκαλιάζει - τέκνο μου σε περίμενα , ο ιερέας σαστισμένος και με παράπονο του λέει 
- Θεέ μου υπήρξα πάντα πιστός και έντιμος, εξομολογούμουν , κοινωνούσα και τηρούσα όλες τις εντολές σου , γιατί δεν άκουσες τις προσευχές μου ;
- Τι λες τέκνο μου ; Όντως ήσουν πιστός άκουγα τις εξομολογήσεις σου έβλεπα πως τηρούσες τον λόγο μου και άκουσα τις προσευχές σου . 
- Και γιατί δεν με βοήθησες ;
- Τέκνο μου, του απαντά ο θεός, Σου έστειλα τρεις βάρκες...



Κάποια πράγματα στην ζωή είναι πιο σημαντικά...!

ΓΙΟΣ : «Μπαμπά , μπορώ να σου κάνω μια ερώτηση ; "
ΜΠΑΜΠΑΣ : « Ναι βεβαίως , τι είναι; "
ΓΙΟΣ : «Μπαμπά , πόσα κερδίζεις σε μια ώρα ; "
ΜΠΑΜΠΑΣ : Γιατί ρωτάς; "
ΓΙΟΣ : «Θέλω να ξέρω ακριβώς …. Παρακαλώ πες μου, πόσα κερδίζεις σε μια ώρα . ; "
ΜΠΑΜΠΑΣ : « Εάν πρέπει να ξέρεις κερδίζω 100 δολάρια την ώρα . "
ΓΙΟΣ : "Ω ! .
ΓΙΟΣ : «Μπαμπά , μπορείς να μου δανείσης $ 50 ; "
Ο πατέρας έγινε έξω φρενών.
ΜΠΑΜΠΑΣ : Εάν ο μόνος λόγος που με ρωτάς είναι για να δανειστείς κάποια χρήματα για να αγοράσεις κανένα ανόητο παιχνίδι ή κάποιες άλλες αηδίες , τότε να πας κατ 'ευθείαν στο δωμάτιό σου . Σκέψου, γιατί είσαι τόσο εγωιστής , εγώ εργάζομαι σκληρά καθημερινά για να αγοράζεις εσυ παιγνίδια …..

Το μικρό παιδί πήγε ήσυχα στο δωμάτιό του και έκλεισε την πόρτα .
Ο πατέρας κάθισε στον καναπέ και άρχισε να θυμώνει περισσότερο για τις ερωτήσεις του μικρού αγοριού . Πώς τόλμησε να μου κάνει τέτοιες ερωτήσεις μόνο για να πάρει κάποια χρήματα ;
Μετά από μια ώρα περίπου ο πατέρας είχε ηρεμήσει , και άρχισε να σκέφτετε :
Ίσως να υπήρχε κάτι που πραγματικά χρειαζόταν να αγοράσει με τα $ 50, αφού δεν μου ζητά συχνά χρήματα . Έτσι ο πατέρας πήγε στο δωμάτιο του παιδιού και άνοιξε την πόρτα .

ΜΠΑΜΠΑΣ : « Κοιμάσαι γιε μου; "

ΓΙΟΣ : «Όχι μπαμπά , είμαι ξύπνιος » .
ΜΠΑΜΠΑΣ : " . . Σκεφτόμουν , ότι ίσως ήμουν πάρα πολύ σκληρός μαζί σου νωρίτερα. Είχα πολύ δύσκολη μέρα και έτσι έβγαλα την κούραση μου σε σένα. Εδώ είναι τα $ 50 που μου ζήτησες . "

Το μικρό αγόρι έτρεξε κατ 'ευθείαν επάνω του χαμογελώντας .
ΓΙΟΣ : "Ω , σε ευχαριστώ μπαμπά ! "
Στη συνέχεια , κάτω από το μαξιλάρι του βγάζει κάποια τσαλακωμένα χαρτονομίσματα . Ο πατέρας του είδε ότι το αγόρι είχε ήδη κάποια χρήματα , και έτσι αρχίζει ξανά να νευριάζει . Το μικρό αγόρι αρχίζει να μετράει σιγά τα χρήματά του , και στη συνέχεια κοίταξε τον πατέρα του .

ΜΠΑΜΠΑΣ : « Γιατί θέλεις περισσότερα χρήματα εφόσον έχεις ήδη μερικά;"

ΓΙΟΣ : " Επειδή δεν είχα αρκετά , αλλά τώρα έχω .

«Μπαμπά , τώρα έχω 100 δολάρια …….
ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΩ ΜΙΑ ΩΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΟΥ ;
Σε παρακαλώ, έλα νωρίς αύριο σπίτι . Θα ήθελα πολύ να φάμε μαζί . "
Ο πατέρας με δάκρυα στα μάτια , αγκάλιασε το μικρό γιο του παρακαλώντας των να των συγχωρέσει.




Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014

Οι τρεις γυναίκες και η Ευτυχία...!

Ταξίδευαν τρεις γυναίκες και, ξαφνικά, βλέπουν μες στο δρόμο ένα μεγάλο λάκκο και ανακαλύπτουν πως μέσα βρίσκεται παγιδευμένη η Ευτυχία.

Τότε η πρώτη γυναίκα λέει:
- Ευτυχία, θέλω να με κάνεις όμορφη.
Αμέσως, μεταμορφώθηκε σε μια καλλονή κι ευτυχισμένη έφυγε.

Η δεύτερη γυναίκα ζήτησε:
- Ευτυχία, θέλω να με κάνεις πλούσια.
Αμέσως, εμφανίσθηκε μπροστά της ένα σακούλι γεμάτο χρυσαφικά και διαμάντια, η γυναίκα το αρπάζει κι ευτυχισμένη φεύγει.

Μόνο η τρίτη γυναίκα δεν έλεγε τίποτα και τότε η Ευτυχία της είπε μεσ’ από τον λάκκο:

- Πες μου κι εσύ τι θέλεις να σου δώσω;
Και τότε η γυναίκα έσκυψε, άπλωσε το χέρι της και είπε:
-”Δώσε μου το χέρι σου” κι έβγαλε την Ευτυχία από το λάκκο.

Μετά συνέχισε το δρόμο της….. Η Ευτυχία χαμογέλασε και την ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ!!!



Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014

Ο Θεός Λέει...!

Ο Θεός Λέει...

Όταν λέω: "Κανείς δε μ’αγαπά".
Ο Θεός μου λέει: "Σ’αγαπώ" (Ιωάννης γ,16).

Όταν λέω: "Αισθάνομαι μόνος".
Ο Θεός μου λέει: "ου μη σε εγκαταλίπωι" (Εβραίους ιγ,5).

Όταν λέω: "Φοβάμαι".
Ο Θεός μου λέει: "Μη φοβού" (Ιωάννης ις 33).

Όταν λέω: "Έχω πολλές φροντίδες".
Ο Θεός μου λέει: "Πάσαν την μέριμνα σας ρίψατε επάνω του" (Α' Πέτρου ε,7).

Όταν λέω: "Κανένας δεν με συγχωρεί".
Ο Θεός μου λέει: "Σε συγχωρώ" (Α' Ιωαννου α, 9).



«...Δεν με γνωρίζει, αλλά εγώ εξακολουθώ να ξέρω ποια είναι...»

Ήταν πρωί, περίπου 8:30, όταν ένας ηλικιωμένος περίπου 80 χρονών, με ράμματα στον αντίχειρά Tου, έφτασε στο νοσοκομείο. Είπε ότι ήταν βιαστικός, και ότι είχε ένα άλλο ραντεβού στις 9:00. Η νοσοκόμα τον είδε να κοιτάει επίμονα το ρολόι του και επειδή δεν ήταν και πολύ απασχολημένη αποφάσισε να δει τη πληγή Tου.

Ενώ του φρόντιζε τα ράμματα, τον ρώτησε αν είχε άλλο ραντεβού με γιατρό σήμερα. Ο ηλικιωμένος είπε πως δεν είχε ραντεβού με γιατρό,αλλά έπρεπε να πάει στο γηροκομείο για να φάει πρωινό με τη Sύζυγό του.

Η νοσοκόμα τον ρώτησε σε τι κατάσταση ήταν η υγεία της Γυναίκας Του.Ο ηλικιωμένος απάντησε ότι η γυναίκα του ήταν θύμα της νόσου Alzheimer. Της είπε ακόμα ότι η γυναίκα του δεν ήξερε ποιος ήταν και ότι δεν μπορούσε να τον αναγνωρίσει τα τελευταία 5 χρόνια.

Η νοσοκόμα έμεινε έκπληκτη, και τον ρώτησε, «Και γιατί συνεχίζεις και πας κάθε πρωί, αφού δεν ξέρει ποιος είσαι;»
Ο ηλικιωμένος χαμογέλασε, χάιδεψε το χέρι της νοσοκόμας και είπε:

«Δεν με γνωρίζει, αλλά εγώ εξακολουθώ να ξέρω ποια είναι.»

Δεν γνωρίζω ποιος έγραψε το κείμενο, γνωρίζω όμως ότι κρύβει όλη την ουσία της αγάπης...της αγάπης που "νικάει" μνήμες, αρρώστιες και προγνωστικά...