Η λίστα ιστολογίων μου

Δευτέρα 30 Δεκεμβρίου 2013

"Οι μεγαλύτεροι έρωτες δεν ξύπνησαν ποτέ στο ίδιο κρεβάτι "

 Η σχέση τους σε καμία περίπτωση δε λεγόταν συνηθισμένη,ούτε συμβατική ίσως ούτε καν σχέση από κάποιους. Aγαπουσαν σαν τρελοί ο ενας τον αλλον, ηταν γεματοι ερωτα και παθoς αλλα ο καθενας ειχε μια "κανονικη" σχεση με καποιον τριτο. Oχι παντα με τον ιδιο. Oι τριτοι αλλαζαν κατα καιρους, μονο οι δυο τους εμεναν σταθεροι. Αν ηθελαν θα μπορουσαν να ειχαν μια φυσιολογικη σχεση ομως δε το εκανα. Ισως ηταν πολυ τρελοι ο ένας για τον αλλον για να το κανουν ,ισως παλι ηταν πολυ σπανια και ασυνηθιστα τα αισθηματα τους για να μπουν σε συμβατικα καλουπια.

 Μπορει να συναντιονταν μερικες φορες τον χρονο και να μιλουσαν λιγες περισσοτερες αλλα τις στιγμες που ηταν μαζι μπορουσαν να ορκιστουν,κι εγω ακομα μπορω να σας ορκιστω, οτι αγγιζαν το απειρο.. O χρονος γινοταν αχρονος και η υλη αϋλη, ο χωρος δεν ειχε διαστασεις και εκεινοι γινονταν σχεδον αθανατοι. Iσως ειναι και η πιο δυνατη μαστουρα αυτο το αισθημα. Iσως το ενιωθαν ,οτι η διαχωριστικη γραμμη αναμεσα στη λογικη και στην παρανοια αυτης της καταστασης ηταν πολυ λεπτη και τα ορια πολυ ευθραυστα, για αυτο επρεπε να το παιρνουν σε πολυ μικρες δοσεις γιατι μπορουσε να τους σκοτωσει η να τους τρελανει.

 Αν οντως υπαρχει στον κοσμο καποιος που η ψυχη του εχει φτιαχτει απ'το ιδιο υλικο με καποιου αλλο υ-το αλλο μισο οπως συνηθιζεται να λεγεται- τοτε μαλλον αυτοι ειναι ο καλυτερος ορισμος αυτης της εννοιας. Θα μπορουσαν να πεθανουν ο ενας για τον αλλον. Το εκαναν καθημερινα. Πεθαιναν ο ενας για τον αλλον .Ενα κομματι τους νεκρονοταν μακρια απο τον αλλον κι οταν ηταν 99% νεκροι τοτε συναντιονταν και μεσα σε μερικες ωρες ειχαν αναγεννηθει πληρως. Εγωιστικο? Μερικοι μπορει να το χαρακτηρισουν και ετσι. Εξαρταται την οπτικη γωνια του καθενος. Ισως ηταν και εγωιστικο γιατι εκτος απο την αγαπη υπηρχε και ενας ερωτας, ενα παθος που εραιε παντα,αιωνια ανικανοποιητο.

 Αν ρωτατε την αποψη μου, δεν ηταν η πρωτη φορα που συναντουσαν ο ενας τον αλλον σε αυτη τη γη. Πιστευω πως ειχαν συναντηθει πολλες φορες ακομα σε προηγουμενες ζωες και ετσι σε καθε ζωη που ακολουθουσε ο ενας περιμενε τον αλλον, χωρις να το ξερει,απο ενστικτο. Και τις φορες που κατι ειχαν,που τoυς πλυμμυριζε μια θλιψη χωρις να ξερουν το γιατι, ηταν επειδη δεν ειχαν βρει ακομα ο ενας τον αλλον. Σ'αυτη τη ζωη, σ'αυτη που ειμαστε τωρα, απορω πως γινεται να μιλουν για αγαπη ατομα που ζουν μια ψευδαισθηση και πως γινεται να σιωπουν ατομα τα οποια εχουν καταλυθει απο τη φλογα της, την εχουν νιωσει στο πετσι τους και ζoυν την αληθεια της καθημερινα.. Απορω κι αναρωτιεμαι ποσοι απο εμας θα ειμαστε αραγε αληθινα τυχεροι να βρουμε σε αυτη η σε καποια αλλη ζωη οτι αυτοι οι δυο εχουν σ'αυτη και σε ολες τις προηγουμενεσ ζωες τους.

 Θα κλεισω λοιπον λεγοντας ΟΧΙ στις συμβατικες σχεσεις, ΟΧΙ στους κανονες οσον αφορα την αγαπη. Και με μια ευχη,οι δυο αυτοι ανθρωποι να καταληξoυν μαζι σε αυτη και σε ολες τις επομενες ζωες που θα ακολουθησουν μεχρι το τελος του κοσμου και να ειναι καλα.



 Πηγή: www.lifo.gr

Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013

Ευχές για τα Χριστούγεννα...!

Θα ήθελα να σας ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου καλά Χριστούγεννα και καλες γιορτές...! Το Πνευμα τον Χρστουγέννων να μας δώσει λίγη από την μαγεία του και να μας κάνει τον καθένα ξεχωριστά καλύτερο άνθρωπο για όλο τον χρόνο και φυσικά για όλα τα χρόνια της ζωής μας...! Να είστε όλοι πάντα καλά...!


Τρίτη 13 Αυγούστου 2013

Κοχύλια...!

Μια μέρα τα κοχύλια ρώτησαν το κύμα...

  -Πες μας κύμα εσύ που πας μέχρι την ακτή, είναι όμορφα εκεί;
  -Όμορφα είναι...

  -Θα μας πάρεις μαζί σου;
  -Θα σας πάρω, αλλά θα μου υποσχεθείτε πως δεν θα φύγετε μακριά απότην αγκαλιά μου...αλλιώς κινδυνεύετε να μείνετε για πάντα εκεί.

Συμφώνησαν και έτσι το κύμα ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα τα πήρε μαζί του. Τα ακούμπησε απαλά στην ακτή και έμεινε κοντά τους να τα προσέχει... Εκείνα θαύμασαν τον ήλιο που έδυε εκείνη τη στιγμή...
Μετά είδαν τα λαξευμένα βράχια που ακτινοβολούσαν από τον ήλιο
και ρώτησαν το κύμα ποιος έσκαψε τις σπηλιές τους.

   -Όταν είμαι θυμωμένο, τους εξήγησε το κύμα...τα "βάζω" με τα βράχια... 

   ...και τώρα που τα κοιτάζω νομίζω πως είμαι σπουδαίος γλύπτης...

Τα κοχύλια κοίταζαν γύρω τους τα δέντρα καθώς ο ήλιος έριχνε τις τελευταίες ακτίνες του πάνω τους και χρύσιζε τα κλαδιά τους... Κοιτούσαν ...κοιτούσαν ώσπου άρχισε να ανατέλλει το φεγγάρι...
και έμειναν εκεί ακούγοντας μουσική από τα μαγαζιά της παραλίας, έτσι απομακρύνθηκαν λίγο από το κύμα για να ακούν καλύτερα.

Άρχισε να ξημερώνει...το κύμα τους φώναξε πως έπρεπε να φύγουν, γιατί ο ήλιος θα γινόταν σε λίγο πολύ καυτός και θα τα έκαιγε... Όμως εκείνα δεν τον άκουγαν. Τους άρεσαν όλα αυτά που έβλεπαν.
Το κύμα προσπάθησε να τα φτάσει...μάταια όμως... Και έμειναν εκεί...η άμμος έγινε καυτή...και εκείνα έμειναν εκεί...

Και τώρα στολίζουν το μπαλκόνι μου...
ξαπλωμένα στο γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού...
Κάνοντας παρέα σε μένα τώρα πια...



Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

Καλό ταξίδι Τόμας...


Τελικά η ζωή είναι πολύ άδικη... 

Ένα δίκοπο μαχαίρι,
μπήκε απόψε στη ζωή μου,
και μου είπαν πως θα φύγω,
για ταξίδι μακρινό...

Στάζει αίμα η ψυχή μου,
που θ' αφήσω τους γονείς μου,
να μετρούν με τη ζωή τους,
μέχρι να τους ξαναδώ...

Μάνα ηρέμησα και δεν πονάω πια,
θέλω να ξέρεις πως σε βλέπω από ψηλά...
Μάνα με ζήλεψε μου είπαν ο Θεός,
με πήρε δίπλα του για άγγελο κι αυτός...
Θα είμαι δίπλα σε κάθε σας στιγμή,
θα σας προσέχω από εκεί πάνω όλους μαζί,
κι αν θελήσεις κάτι τώρα να μου πείς,
τα μάτια σήκωσε ψηλά για να με δείς...



Τετάρτη 3 Απριλίου 2013

Γελλούδες. Τα θηλυκά δαιμονικά...!

Στα λαγκάδια ή στους κάμπους, στα οπίσω ή στα πέρα μέρη, νύχτα ή μέρα, στην Τήνο ή στην υπόλοιπη ύπαιθρο (γιατί εκεί είναι που εμφανίζονται κυρίως, όπου δηλαδή η φαντασία λειτουργεί με ταχύτητες φωτός και όχι στον λογικό κόσμο των μεγαλουπόλεων, στο Σύνταγμα ή στο Κολωνάκι, άραγε γιατί...), οι Γελλούδες προκαλούν ανατριχίλα και μας συναρπάζουν με κάθε είδους περιγραφή προερχόμενη από σοφές γιαγιάδες, γενναίους παππούδες ή από όσους προσπαθούν να μας πείσουν πως τις συνάντησαν... και είναι πολλοί αυτοί... 

Αυτό που ίσως να μην γνωρίζουν πολλοί είναι πως, κομμάτι του Ελληνικού πολιτισμού και όχι μόνο αφού η ίδια παράδοση παρουσιάζεται και σε Βαλκανικές χώρες τουλάχιστον, οι "Γελλούδες" ή "Λάμιες" ή στα Λατινικά "Geloudes", "Stringes", "Gelu", "Gillo" και "Gello" (με ένα και με δύο 'L'), αναφέρονται σε κείμενα της Βυζαντινής περιόδου, μεταξύ 1081-1261 επί Κομνηνών, όταν η αυξανόμενη επιρροή των γυναικών ήταν ευεργετική για την εκκλησία.

Έτσι λοιπόν, ως ένα μέσο ψυχολογικού ελέγχου, η εκκλησία έπεισε τις γυναίκες ότι ήταν "ακάθαρτες" λόγω της ίδιας τους της φύσης (εμμηνόρροια, τοκετός, μητρότητα) και ότι μπορούσαν παρ'όλα αυτά να συγχωρεθούν. Αυτό το γεγονός, παράλληλα με τις δεισιδαιμονίες που άρχισαν να περιβάλλουν την δοκιμασία του τοκετού κρυσταλλώθηκαν γύρω από την απειλητική φιγούρα της "Γελλούδας" με την ακόλουθη κλασσική μέθοδο της παραδοσιακής πατριαρχίας που περιορίζει σκόπιμα τον κόσμο της γυναίκας.

Η Γελλούδα ήταν μια υπερφυσική δύναμη αντίθετη με την γέννηση και την ίδια την ζωή. Οι βοηθοί της -θηλυκού γένους πάντα όπως και η ίδια- ρουφούσαν το αίμα από τα νεογέννητα και το γάλα από τις μητέρες τους και η εκκλησία ερχόταν να σώσει τις μητέρες αυτές προσφέροντας προστασία με την μορφή εξορκισμού, υπενθύμιζε όμως σε αυτές την έλλειψη αγνότητας τους ως μητέρες σαν τον κύριο λόγο που είχαν γίνει θύματα των δαιμονικών Γελλούδων.

Οι Γελλούδες λοιπόν, ήταν ένα έξυπνο κατασκεύασμα κοινωνικού και ψυχολογικού περιορισμού εναντίον των γυναικών (δεν ήταν το πρώτο ούτε το μόνο άλλωστε στην ιστορία της ανθρωπότητας). Η κάθαρση λοιπόν ερχόταν μέσω της εκκλησίας που προέτρεπε τις μητέρες να βαπτίσουν τα νεογέννητα σαράντα ημέρες μετά της γέννηση (εξ'ού και ο μύθος για τις σαράντα μέρες της "λεχώνας" κλπ).

Πέρα από τα παραπάνω στοιχεία, οι Γελλούδες ορίζονται ως θηλυκά δαιμονικά που κλέβουν παιδιά, ρουφούν το αίμα τους και στεγνώνουν το μητρικό γάλα, ως ακάθαρτα πνεύματα, αόρατες οντότητες, ανθρωπόμορφες ή μη, ως ξωτικά (ή "ζουτκά" εις την Τηνιακή μινιμαλιστική διάλεκτο), ως φαντάσματα, νεράιδες, μια παράδοση που συναντάται και στην Κέλτικη μυθολογία με τα "Banshees" και τις "Fairies" καθώς και στην λαογραφία Βαλκανικών χωρών, για παράδειγμα (ενδιαφέρουσα μελέτη πάνω στο θέμα αποτελεί το βιβλίο του Δημητρίου Οικονομίδη "Η Γελλώ στην Ελληνική και Ρουμανική Παράδοση"). Κατά την αρχαιότητα, σε σωζόμενο ποίημα της Σαπφούς, υπάρχει ο στίχος "Γελλους παιδοφιλωτέρα", που φαίνεται να απευθύνει η Σαπφώ (Ερεσός Λέσβου, 630 - 570 π.Χ.), εναντίον αντεράστριας της, την κατηγορεί δηλαδή ότι δήθεν αγαπά τα παιδιά πιο πολύ και από τη Γελλώ.

Επίσης, σε άλλες πηγές, αναφέρεται η μάχη μεταξύ του Αρχάγγελου Μιχαήλ και ενός θηλυκού δαίμονα και η ήττα του δεύτερου. Εκεί υπάρχει και η εξής περιγραφή:
"Μπαίνω στα σπίτια με την μορφή φιδιού ή άλλου ερπετού... πληγώνω πάντα τις γυναίκες, όπου πάω τις πληγώνω και τις πονάω στην καρδιά και στερεύω το γάλα τους... σκοτώνω τα νεογέννητα..." και καταλήγει: "όταν η Παναγία γέννησε τον Λόγο της Αληθείας, πήγα εκεί να την ξεγελάσω, αλλά απέτυχα και ξεγελάστηκα εγώ η ίδια...".

Ένα από τα προσωνυμία των Γελλούδων είναι "βασκοσύνη", γιατί το βασικό κίνητρο των πράξεών τους είναι ο φθόνος, γι'αυτό και σχετίζονται με το "κακό μάτι" και την βασκανία. Εμείς κρατάμε τον ρομαντισμό αυτoύ του μύθου και τον παραδίδουμε στο παρόν με ένα χαμόγελο. Ας αρχίσουν οι ιστορίες σας...
Natasha Remoundou-Howley


ΠΗΓΕΣ
*I.Sorlin: "Striges et Geloudes: Histoire d'une Croyance et d'une Tradition".
* Vassiliki Foskolou: "Images of the Mother of God: Perceptions of the Theotokos in Byzantium".
*Karen Hartnup: "On the Beliefs of the Greeks: Leo Allatios and Popular Orthodoxy".
Αναδημοσίευση από: http://www.facebook.com/group.php?gid=26042916952 


Read more: http://www.to-parakseno.gr/2012/12/blog-post_20.html#ixzz2PTMxlDki



Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

Έρωτας: Όταν δυο καρδιές συγχρονίζονται!

Τα ερωτευμένα ζευγάρια συχνά μοιράζονται κοινά ενδιαφέροντα, τελειώνει ο ένας τις προτάσεις του άλλου και γελάνε με τα ίδια αστεία. Τώρα, σύμφωνα με νέα έρευνα, φαίνεται ότι και οι καρδιές τους χτυπούν στον ίδιο ρυθμό!
Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια μελέτησαν τις φυσικές και σωματικές αντιδράσεις των ανδρών και των γυναικών που έχουν σχέση. «Έχουμε δει αρκετές έρευνες που καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο ένας σύντροφος συναισθάνεται τον άλλον, αλλά αυτή η έρευνα αποκαλύπτει ότι μοιράζονται εμπειρίες και σε σωματικό επίπεδο», είπε ο επικεφαλής καθηγητής Αιμίλιο Φερέρ.

Στο πλαίσιο της έρευνας ζητήθηκε από 32 ζευγάρια να καθίσουν σε ένα ήσυχο δωμάτιο χωρίς να μιλούν ή να αγγίζονται. Οι παλμοί της καρδιάς τους και η αναπνοή τους καταγραφόταν. Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι οι παλμοί της καρδιάς τους συγχρονίστηκαν. Ο ρυθμός της καρδιάς, καθώς και της αναπνοής τους ήταν σε συμφωνία. Μάλιστα, παρατήρησαν ότι οι γυναίκες προσάρμοζαν σε μεγαλύτερο βαθμό τους σωματικούς τους ρυθμούς σε αυτούς των ανδρών, ίσως επειδή, σύμφωνα με τους ειδικούς, οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερη ενσυναίσθηση.

Το φαινόμενο του συγχρονισμού του ρυθμού της καρδιάς και της αναπνοής δεν παρατηρήθηκε όταν οι συμμετέχοντες στο πείραμα έκατσαν στο ήσυχο δωμάτιο με έναν άγνωστο.

Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Emotion» της Αμερικανικής Ψυχολογικής Ένωσης.

Πηγή: vita.gr



Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013

ΜΑΡΙΑ ΤΖΙΡΙΤΑ : Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ

Ο καθρέφτης....

Παρεξηγημένο εργαλείο. Αιτία πολλών κακών. Και δεν αναφέρομαι φυσικά στην ιστορία της Χιονάτης... 

Μαγικοί καθρέφτες δεν υπάρχουν, δυστυχώς. Γιατί αν υπήρχαν θαρρώ θα μας έδειχναν όλους άσχημους. Τόσο άσχημους, ώστε να μην επαναπαυόμαστε ποτέ στην ομορφιά μας. Τόσο άσχημους, ώστε να παραιτηθούμε από την προσπάθεια να γίνουμε όμορφοι εξωτερικά και ν'αρχίσουμε να γινόμαστε όμορφοι εσωτερικά. 

Αφού όμως δεν υπάρχουν, ας αξιοποιήσουμε τους απλούς καθρέφτες μας με τον καλύτερο τρόπο. Κι όταν τους κοιτάμε, ν' αντικρίζουμε τα μάτια μας, πρώτα απ'όλα. Με αυστηρότητα και αυτογνωσία. 

Τι σκέφτεσαι όταν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη; Τι θα έπρεπε να σκέφτεσαι όταν κοιτάζεσαι στον καθρέφτη; Πώς θα έβλεπες τον εαυτό σου αν ήσουν τυφλός; Αλήθεια, πώς θα σε έβλεπες;.... 

Να βλέπεις τα μάτια σου αν λένε την αλήθεια. Να καταλάβεις αν έχεις λόγους να χαμογελάς στο είδωλό σου ή να ντρέπεσαι. Και μην εξαπατάσαι. 

Δεν είναι αυτό το γυάλινο αντικείμενο που αντανακλά τη μορφή μας ο πραγματικός καθρέφτης μας. Ο άνθρωπος που στέκεται απέναντί μας είναι. Ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά. Ο κάθε ένας από αυτούς μας δείχνει ποιοί πραγματικά είμαστε. Με αυτό που πιστεύει για μας, με τον τρόπο που μας χαμογελά, αν μας χαμογελά, με τον τρόπο που μας αγαπά... αν μας αγαπά. 

Τα παιδιά μας είναι ο καθρέφτης μας. Ο σύντροφός μας. Οι φίλοι μας. Ο κόσμος. Τα λόγια, οι πράξεις και τα έργα μας. 

Γι αυτό τίποτα δεν έχει να μας προσφέρει ο καθρέφτης στον τοίχο. Μονάχα παραπλάνηση κι αποπροσανατολισμό. Τι κι αν εγώ με βλέπω όμορφο; Σημασία έχει πώς με βλέπουν οι άλλοι. Κι αυτό δεν έχει να κάνει με την εξωτερική μου εμφάνιση. Ποτέ σε βάθος χρόνου κι επί της ουσίας.

Πώς να στηρίξεις τη ζωή σου σε κάτι που μπορεί να χαθεί απ΄τη μια στιγμή στην άλλη; Πώς να θεωρήσεις ότι έχεις κάτι σπουδαίο, πώς να νιώσεις ανώτερος, για κάτι που δεν πάλεψες καθόλου ν'αποκτήσεις; Πώς να χαρείς γι αυτό που κανείς δε μπορεί ν'αγαπήσει, παρά μόνο να ποθήσει; 

Έχετε δει ανθρώπους που κοιτάζονται συνεχώς στον καθρέφτη με ανασφάλεια; Έχετε δει ανθρώπους που θέλουν συνεχώς να φωτογραφίζονται με αυταρέσκεια, ψάχνοντας την τέλεια πόζα; Σίγουρα έχετε. Σκεφτείτε τους, φέρτε τους στο μυαλό σας και θα νιώσετε τη βαθιά δυστυχία που έχουν μέσα στην ψυχή τους. Ακόμα κι αν οι ίδιοι δεν την αντιλαμβάνονται - που είναι και το πιθανότερο. 

Ο καθρέφτης μου με δίδαξε την πραγματική ομορφιά. Την εκτίμησα και θα την τιμώ πάντα. Δε χάνεται, δεν αλλοιώνεται, δεν ξεθωριάζει. Και δε χάνει τη μαγεία της ποτέ. 

Είναι η αλήθεια...



Παρασκευή 11 Ιανουαρίου 2013

ΑΦΙΕΡΩΜΈΝΟ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ...!

Ο σύζυγος επιστρέφει στο σπίτι του από τη δουλειά και βρίσκει τα τρία του παιδιά στον κήπο, ακόμα με τις πυτζάμες τους, να παίζουν. Τριγύρω τους υπήρχαν άδεια κουτιά από φαγητό διασκορπισμένα σε όλον τον κήπο.
Η πόρτα του αυτοκινήτου της γυναίκας του ήταν ανοιχτή, καθώς επίσης και η πόρτα του σπιτιού και πουθενά ίχνος από τον σκύλο.
Μπαίνοντας στο σπίτι συνάντησε ακόμα μεγαλύτερη ακαταστασία. Ένα... φωτιστικό πεσμένο κάτω και το χαλί τσαλακωμένο και μαζεμένο πάνω στον τοίχο.
Στο σαλόνι η τηλεόραση ήταν αναμμένη και έπαιζε πολύ δυνατά σε ένα κανάλι με κινούμενα σχέδια και ο καναπές ήταν καλυμμένος με παιχνίδια και ρούχα.
Στην κουζίνα ο νεροχύτης ήταν γεμάτος κατσαρόλες, το πρωινό είχε χυθεί στα μάτια της κουζίνας, η πόρτα του ψυγείου ανοιχτή, τ φαγητό του σκύλου πεταμένο στο πάτωμα, κάτω από τραπέζι ένα σπασμένο ποτήρι κι ένας μικρός σωρός πίσω από την πόρτα.
Ανέβηκε αμέσως τη σκάλα παραμερίζοντας τις ντάνες από παιχνίδια και τους σωρούς από ρούχα, αναζητώντας τη γυναίκα του, τώρα πλέον ανήσυχος μήπως της συνέβαινε κάτι, μήπως αρρώστησε, μήπως έπαθε κάτι σοβαρό.
Όπως πήγαινε προς την κρεββατοκάμαρα πρόσεξε πώς έβγαινε νερό κάτω από την πόρτα του μπάνιου και μπαίνοντας είδε πετσέτες γεμάτες σαπούνια και ακόμα περισσότερα παιχνίδια στο πάτωμα, χιλιόμετρα από χαρτί υγείας ξετυλιγμένο και πεταμένο σε μια γωνιά και οδοντόκρεμα πάνω στον καθρέφτη και στους τοίχους.
Μπήκε τρέχοντας στην κρεββατοκάμαρα και βρήκε τη σύζυγό του χωμένη στο κρεββάτι με τις πυτζάμες, να διαβάζει 'ήρεμα ένα μυθιστόρημα.
Εκείνη τον κοίταξε, του χαμογέλασε και τον ρώτησε πώς ήταν η μέρα του..
Εκείνος την κοίταξε και αναμαλλιασμένος τη ρώτησε: -Τι συνέβη εδώ πέρα ;
Εκείνη του χαμογέλασε ξανά και του είπε: - Θυμάσαι που κάθε φορά που επιστρέφεις από τη δουλειά με ρωτάς τι σκατά κάνω όλη μέρα ; - Ναι, απάντησε αυτός. - Ε ΛΟΙΠΟΝ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΤA ΕΚΑΝΑ...