Ο Έρωτας με το Ε κεφαλαίο δεν μιλά...!

Να μην υπάρχει τιποτα...
Ουτε καν εσυ..ουτε καν εγω...
Να βουλιαζει σε ενα απύθμενο βυθο επιθυμιων και φοβων το εγω μου μαζι με το εσυ σου....
Μαζι...οχι σαν ενα...μαζι!
Χωρια ..μα μαζί!
Ολοκληρα δυο ατελή κομματια που δεν δεχτηκαν ποτέ να γινουν συμβατικά <<μισά >> μισερεμενα , μιας ζωης που κρυβεται στο φως...
Στις σκιές και στην φλόγα ενος κεριου που τρεμοπαιζει να τρεμοπαιζει και η δικη σου καρδια...και η δικη σου ματιά ..και η δική σου ψυχή!
Ο Ερωτας με το Ε κεφαλαιο δεν μιλά...δεν χρειαζεται τιποτα να πει....τιποτα να αποκαλυψει,να ανακαλυψει,να ζητησει,να δωσει,να δικαιολογήσει!
Αυτος ο Ερωτας μιλα με σιωπες..
Βουβά, μα οχι στην νοηματική τα λεει όλα..χωρις να πει τιποτα!
Συναντησες ποτέ άλαλο Ερωτα?
(αν οχι..τι κριμα...)
Τους..τυφλούς και κουφους ερωτες με το ε μικρό και αναπηρο να φοβασαι..
Αυτους που..κουτσαινουν ταχα μου,στα φαναρια της επαιτειας και της ζωης να τους πεταξουν φραγκοδιφραγκα προσοχης!
Οι Ερωτες οι μεγαλοι..οι αχρονοι,οι αφοβοι,οι καρμικοί,οι ταξιδιαρηδες με ενα δισακι μονο αποσκευη στο συμπαν...δεν μιλουν...μα ακουν , μα γευονται,μα μυριζουν, μα αγγίζουν,μα τρεφονται ,μα χαιδευουν...μα.....ειναι λιγοι!
Αξιωθηκες τετοιον ερωτα?
Συμπυκνωμένη σιωπη σαν σμιγουν δυο κεφαλια..και τα λένε όλα χωρις να βγει ηχος....
Να συντονιζονται οι χτυποι της καρδιας ..και τα αναρχικα μυαλα , σε μια ιδεα που σηκωνει παντιερα και επανασταση!
Να σταματα ο χρονος και οι παλμοί ..οσο αγκαλιασμενοι ακινητοι..τρεχουν με ενα σπρευ στο χερι να γιομισουν γκραφιτυ πολυχρωμα την ανερωτική αυτη γκριζα πολη!
Να μην υπάρχει χτες σημερα και αυριο...να μην υπαρχει μνήμη και προσμονή..θυμηση και αναμνηση ..μονο σκορπιες εικονες μιας ζωης που όλο ΑΝ αναρωτιεται..που όλο ΑΝ αναμετρα και αναμετριεται!
Μιλησα χωρις λεξεις..
Εγραψα χωρίς πένα...
Ακουσα οσα δεν ειπε..
Ειπε όσα ρωτησα...
Και μετά....μετά η νυχτα εκανε οτι κανει χρόνια τωρα!
Εδωσε ενα σαξοφωνο στο φεγγαρι και μια κιθαρα στο κυμα...και με σκεπασε μαυρο...μαυρο να γινω και εγω...μερος της άυλο εκει που συχναζουν μονο αστρα και κομητες..εκει που ο ερωτας γινεται προσευχη παιδιου αγεννητου..εκει που ζουν οι σιωπες αιωνες τωρα!
Εκει που οτι φοβαμαι γινεται πέτρα..αλικτυπο του Αιγαιου και εγω το βαζω στην τσεπη του τζην μου φυλαχτο!
Φοβος φυλαχτό....
Πρωτη φορα μου με..φυλά φοβος!
Ηξερα για πριγκιποπούλες που τις φυλούσαν δρακοι...
Ηξερα για κυράδες που τις φυλούσαν οι νάνες τους...
Εγω....μια μικρη μαγισσα με φιλτρο μου μαγικο τις λεξεις μου....ενα φοβο εχω να με φυλά απο οτι δεν θελω πια...να φυλαχτώ!
Και μια σιωπή......
Μια σιωπή που πέρασα με κλωστη θαλασσια στον λαιμο μου....κατω απο το λευκο πουκαμισο..στο μερος της καρδιας!
Στο..υψος της ψυχης που ..πηρε μποι!!!!!
Τι σκληρή τελικα η ελευθερία των ονειρων!
Πόσο..δυσβασταχτα τα ανελευθερα ονειρα!
Καληνυχτα...